At the walled village of Downtown’s Vill, sa children’s park, ay may guhong bahagi ng pader where led to cross the barrier between the hi-class and low class bracket of society, the peevished KSP, Heart Gabrielle Ledesma met the soul consoling Euan Maestre.
They get along well and do become a friend, her HD on Euan started-up when Gabrielle had seen Myra flirting on Euan.
Phoemela, Euan’s love interest popped-up her insecurities pushed her too hard to made a scheme on help of one friend where Phoemela entangled off-guard.
Gabrielle’s plan buttered, Euan get’s dumped by Phoemela and the man had the chance to realize how peer Gabrielle was and how therapeutic her companionship can really be.
He had fallen in love with her. All thing’s well na sana kaya lang the scheme was blab and backfire thru Euan’s wrath.
His tormenting word’s brought her to join car racing competition she was used into. It caused her to an accident and remained in comma.
Gabrielle’s deadly silence in comma day’s, Euan could love her even more.
TITLE: Somewhere In Time
AUTHOR: Angelica Rellosa
CHAPTER 1
TATLONG SUNOD SUNOD at nagmamadaling katok ang gumising sa nahihimbing na si Heart Gabriel Ledesma, a fourteen years old girl. Still sleepy as she walked towards the door wearing a terno pajama’s made by delicate satin from Paris.
“ My God! Gab, I thought you are going to go with me!?” parang mahihimatay na sambit ng Mama nito. May outreach program siyang pupuntahan. Isa iyon sa kanyang divertion. Mrs. Leticia Ledesma does’nt need to work anymore. They have had enough money to spend wherever they want to go or whatever they want to buy. They’re company has’nt just exist only in Philippines kundi maging sa ibang bansa.
Si Senor Ledesma nga pa golf golf na lang habang nakikipagkuwentuhan sa celfone sa kanilang mga business partner. Sa ibang bansa ang kanilang panganay na si Ruru ang in-charge sa management at supervision sa kanilang mga negosyo. Masama na rin kasi sa puso ni Senor Ledesma ang magbiyahe-biyahe abroad.
All things is except of one thing…ang kanilang bunsong si Gabrielle. They had over look Gab’s growing in chilhood. She has admit they’re negligence about Parental Guidance she needed. Pero paano ba naman¾hindi niya kayang ma-meet ang demand’s ng bunsong anak. Masyado na siyang matanda. Para na nga niyang apo si Gabby kapag kasama ito. The fourteen years old girl wants to shop in Paris, France, etc. etc. want’s to go in Disneyland in Japan’ wants to accept the joy offer by those different beaches in Hawaii. Ahh ano pa nga ba?
My God she was too old for that to accompanied her daughter in her wild exploration. May yaya naman si Gabrielle¾at ilan na rin ang nagging yaya nito para may makasama sa mga lugar na gustong puntahan¾pero walang tumatagal.
Well paid naman ang mga ito pero ilang buwan lang ang itinatagal. Suwerte nga ng mga nagiging yaya ng anak dahil kung sang sang bansa nakakarating but still they had not stay long. And what they alibi is Gabrielle behavioral attitude.
Por dios por santo! Alangan naming dalhin niya sa psychiatrist o psychologist ang anak. Matalino si Gab, perfectionist kahit bata pa. A well organized kid. She even talked to Gabrielle regarding yaya’s matter at nanariwa sa kanyang alaala ang usapan nila….
“Ma, tao ang kailangan ko hindi robot.”
Napanganga siya sa sagot ng sariling anak. “What do you mean hija?” at sinagot siya nito nang hindi man lang tinitingnan habang nagbabasa ito ng libro.
“I need someone I can talk with at hindi isang taong masahol pa sa robot at hindi yes or no lang ang kayang sabihin at para bang takot na takot na gagawin ang lahat ng iuutos ko.”
“Because they have paid for that, Gabrielle so they need to do that.”
Bumuklat si Gabby ng isang pahina bago patanong na sumagot. “Is there any possibility to find someone who can accompanied me without being paid?”
Humaplos ang kamay niya sa buhok ng anak. “A friend and a relative could do.”
By this time tiningnan siya ni Gabby at halos mapaso siya sa tinging iyon.
“I don’t have a relative, Ma and how can I extend my hand to offer a friendship nang hindi makakaramdam ng takot na babalewalain nila ako the way my Mama and Papa do?”
“Gab?” nasaktan siya.
“I need someone! I need somebody! And not a yaya!” huling litanya ni Gabrielle.
Ang matalim na tingin ni Gabrielle ang nakapagpabalik ng kamalayan niya.
That’s Gabrielle trademark, having a sharp look.
“We had talked last night, had not we? At akala ko sasama ka sa akin for an outreach program?”
“Yes we had but I don’t remember being agreed to go along with you.”
Mrs. Ledesma felt the barried wall towered between her and Heart Gabrielle. Nawalan siya ng imik. “Oh, I was just thought…” pilit bawi. Tatalikod na sana siya nang mapalingon sa sinabi ng anak.
“I just wish to have had an outreach program would suits what was lack of me.” Kasunod ang may kalakasang paglapat ng pinto. Gabby exhaled a harsh sigh. Ang mga mata’y naningkit lalo. Humapit ang mga labing maninipis.
“Nonsense!” gigil na sambitla. “Kailangan bang yaya ko lang ang mag-attend ng mga schools meeting? Kailangan bang yaya ko lang ang maging saksi ng mga karangalang tinanggap ko?” reklamo sa sarili at sa sobrang inis ay naibato niya ang kanyang throw pillow na nasa kanyang couch at pabagsak na naupo sa brass bed. Sabog ang mga buhok.
“Huh!”
Maya maya pa’y pinulot din ang ibinatong mga throw pillow at ibinalik sa kinalalagyan. Ganun si Gabrielle masyadong metikuloso. Ang kanyang mga pinsan ay bihirang bihira ng bumisita sa kanila dahil daw sa patakaran ni Gabrielle na masahol pa sa martial law.
Kapag gagamit ng PC¾hindi puwedeng mag-log on sa mga website na walang katuturan. Ang paglalaro ng PS2 kailangang sandali lang. Ang mirienda kailangang walang matitira. At ang kinuhang gamit kailangang ibalik sa ayos.
Sabi nga ng mga pinsan niya… “ Anong silbi ng mga yaya mo kung tayo rin ang magliligpit ng mga ikinalat na gamit? At ang sagot naman niya… “ Yaya is for the assistance sa mga bagay na hindi natin kayang gawin.”
“ Gabrielle were so bored with you!” laging angal ng mga pinsan niya. At sa isip naman ‘sino ba namang may sabing pumunta kayo dito?’
Naligo at nagbihis si Gabrielle ng presentableng damit kahit sa bahay lang siya buong maghapon. Si Gabrielle despite of her young age ay masyadong particular sa lahat ng bagay. Well organized siya at always proper.
Malapit na siya sa dinning room na merong tema ng French architecture nang maulinigan ang tila kumosyon ng mga maid’s sa adjoining room.tumigil siya sa paghakbang at tinalasan ang pandinig.
Isang maid ang tila nakakita ng monster nang mamataan siya. Mas higit na takot
ang nakabalatay sa mukha nuon.
“S-senorita,” patda ang tinig.
Kinutuban siya, tiyak may problema.
“Si Wagwag po nawawala?” ang maid takut na takot. At siya gusto niyang manlambot. Baka kung mapaano si Wagwag bawal pa man din ang pagalang aso sa kanilang village.
“Nakawala po siya sa kulungan at ‘nung bumukas po ang gate paglabas ng kotse ng Mama nyo. Sumabay po siya dun.”
Tumakbo na siya palabas ng mansion. “Senorita!” pagulat na habol ng maid tumakbong batang amo habang isinisigaw ang pangalan ng aso. Lalong nataranta ang mga maid’s pati na ang security ng mansion.
Si Gabrielle palinga-linga. Gusto na niyang mapaiyak. Higit sa isang kaibigan ang turing niya kay Wagwag. Ang kanyang Golden Retriever ang klase ng asong may extra ordinaryong pamamaraan ng pag-wi-wiggle. Magaling makipaglaro ang aso, malambing.
“Have you seen a golden Retriever hanging around?”
“Sa mini-park ‘dun ako may nakitang aso.” Sagot ng lalaking nag-ja jogging na ‘di na kabataan ang edad.
“Thank you po,” kumaripas ng takbo si Gabby. Iginala ang mga mata sa mini-park. Kakaunti lang naman ang mga batang naglalaro ‘dun na kasama pa ang mga yaya’s. Wala siyang mamataang aso. Lumapit ang dalagita sa umpukan ng mga eight years old na bata.
“Has anyone of you seen a Golden Retriever here?”
“Ay, may nakitang akong aso ‘dun,” sabay nguso ng isang yaya sa may bahagi ng isang park na tinutubuan na ng mga ligaw na damo. May lumang concrete bench ‘dun na nilulumot na katabi ang lumang lumang pader na naghihiwalay sa exclusive village nila at sa slum area na nasa likod daw ng pader na ‘yun.
Sandali siyang napatda nang mapansing medyo madawag ang bahaging ‘yun. She have never been set her foot on such kind of grass. Sa blue grass nga nangangati siya, eh, how much more sa mga ligaw na damo. Baka mamantal siya. Pero sumikdo ang kanyang dibdib nang marinig ang pamilyar na ungol ni Wagwag kapag may sakit.
“Wagwag! Wagwag!” kusang kumilos ang mga paa palapit sa pader sa likuran ng malaking acasia.
“Wagwag!” lumingalinga siya. Radam ng dalagita ang pagkiskis sa mga binti ng mga ligaw na damo. Kumahol ang aso. Parang narinig nito ang tawag niya. Pero ang kahol nito ay parang nagmumula sa kabilang pader. Lumapit siya sa pader na medyo nakahilig guwang na kasi ang kalahati ‘nun. Kasya siya ‘dun kaya malamang kasya ‘din ang aso niya.
Isinungaw niya ang mukha sa guwang na pader. “Wagwag!” palayan ang tumambad sa kanyang paningin. Muling tumugon ng kahol ang aso. Takot at may pandidiring iniawang niya ang kalawanging barb wire para makalusot siya sa kabila. Halos mapahalik siya sa lupa nang tuluyang makalusot sa kabilang pader. At hindi pa man siya nakakatayo ay nahagip na agad ng mga mata ang asong nakahiga, humihingal ‘yun na parang umiiyak.
“Wagwag…” pasugod nitong niyakapa ang alagang aso. Kinandong. “ My God, what happened?” may nahipo siyang malapot sa ulo leeg nito at nang usisain ay nalaman niyang dugo iyon. May sugat si Wagwag.
“Ikaw ba ang may-ari ng aso?”
Agad ang patingalang paglingon sa pinaggalingan ng tinig.
An eighteen years old young man perhaps¾may hawak itong gamot at bulak. Umupo ito sa tabi niya. “Inaway siya ng mga aso dito kanina. ”Binuksan nito ang gamot at nilagyan ang kapirasong bulak.
“A-anong gagawin mo? Wagwag has a veterinarian,” pigil niya sa gagawin nitong pagdampi ng namumulang bulak sa mga sugat nito.
Bahagyang ngumiti ito. “First aid lang naman ‘to para hindi ma-infect ang sugat ng aso mo.”
Alanganin pa rin siya tingin kasi niya sa pulang gamot na nasa bulak ay lalong ma iinfect ang sugat ni Wagwag.
Umungol-ungol ang aso. Parang nilapirot ang puso niya sa daing nito at siya’y napatayo. “Eww…” ngiwi ang mukha ni Gabrielle sa nakitang putik sa tuhod at paa. Stepping on a mud gives her feeling of stepping on a feces at ngayon¾nakadikit pa sa tuhod at palad niya. Tarantang naipahid niya ang putik sa kanyang damit.
Napapantastikuhang nakatingin lang kay Gabby ang lalaki. It was late when he recognized that this girl lives on the other side of the wall. At kahit sa tingin niya ay dalagita pa lang ito ay prominent na ang high profile feauture. Mukhang mataray at sobrang puti. Sa mukha ay halata ang pandidiri at pagka-inis sa namumula nitong mukha.
“Diyan ka ba sa kabilang village nakatira?”
Bahagya lang tumingin si Gabrielle sa nagtanong kasunod ang pagtango. Lumipad ang paningin sa mga kabahayan sa ‘di kalayuan. Ewan nga ba niya kung bahay ang tawag sa mga ganuong uri ng strakturang kanlungan. Eh, maayos pang tingnan ang mga waiting shed sa kalsada.
Pinagtagpi tagping tabla at yero. ‘Yung iba nga plastic lang ang paligid. At ang bubong parang isang ihip na lang at lilipad na, pinatungan lang ang mga bubungan ng gulong at mabibigat na bagay.
“You lived in th-this slum area?”
Napangiti lang ito “Oo,”
Pareho silang napalingon sa kumahol na aso sa bandang likuran ng dalawa.
“Aso mo?”si Gabby.
Tumango lang ito.
“Anong breed?’
Napangiti ang tinanong. “Askal ‘to.” Nilaru-laro pa ang puting balahibo ng alagang aso.
Pinukol siya ni Gabrielle ng matalas na tingin, maybe she has assest him ang his local dog.
“Anong pangalan?” pero sa isip ay hinulaan na at isinatinig. “Whitie?”
“No, Blackie.”
At napangiti si Gabrielle.
CHAPTER 2
SINCE THEN up to Gabrielle’s last sem in college were their friendship last together. Sa lumang concrete bench, sa tabi ng guwang na pader…inis na nagpapatay ng lamok si Gabby. May kumilos sa likuran niya galing sa guwang na pader. Lumingon siya. Si Euan ‘yun tiyak, ‘dun ang meeting place nila.
“Late ka!” agad na usig. “ Para kang hindi lalaki. Nilumot na ako dito kahihintay sa’yo.”
Tumawa si Euan sanay na siya sa pagtataray ng kaibigang perfectionist.
“Dala ko na ‘yung pinabibili mong tokneneng.” Sabay abot ng isang transparent plastic na may lamang Styrofoam.
“Kwek kwek ang pinabibili ko hindi tok- tok…” hindi mabigkas ng dalaga ang ang sinabi ni Euan.
“Tokneneng,” itinuloy niya na natatawa kay Gabby.
“Whatever!” gigil si Gabby. “Kwek kwek ang pinabibili ko. Hindi ka na naman nagtanggal ng earwax sa tenga mo.” Sikmat uli.
Natawa lalo si Euan sa pagkapikon ni Gabby. “Parehas lang naman ang tokeneneng at kwek-kwek.”
Lalong nanggalaiti sa galit ang dalaga. “Kailangan bang galitin mo muna ako, ha Euan, bago mo sabihing pareho lang ang tokneneng at kwek kwek. Aba! Euan you have been making me mad, make me happy naman. Iisang beses ko pa lang natatandaan na napatawa mo ako. And it was only the day we had met.”
“At isang beses ko lang gagawin ‘yun. Hinding hindi ko na uulitin.” Agad na salo.
“And why is that?” taas kilay.
“Nakakatakot ka kasing tingnan kapag nakatawa ka. Ang panget mo!”
“Judio ka, Euan!”
Tatawa tawang dumistansya si Euan kay Gabby. Mahirap na baka kung anong biglang maisip nito na gawin sa kanya. Siya lang ang nakakaalam ng ganuong ugali ni Gabrielle na may pagka-frustrated palengkera kapag naiinis. Lagi kasi itong nasa poise. Always proper baka nga walang nakakaalam sa mga magulang at kaibigan nito na marunong kumain ng street foods ang dalaga
Tinuruan niya at nasarapan naman. Pero siyempre diring-diri pa ito nung unang tikim ng fishball. Naihagis pa nga nito ang fishball. ‘Papatayin mo ba ako, Euan?’ usig nito sa kanya nuon. ‘Bulok yata ‘yang fishball mo, sobrang lansa na lasang isda pa.’
‘San ka naman nakakakita ng fishball na lasang manok, ha, Gabrielle? Kaya nga fishball, eh. Use your coconut sense.’
Tumayo na ang dalaga mula sa pagkakaupo sa concrete bench. Napatayo din si Euan.
“Hoy! Gabrielle, baka nalilimutan mo ang bayad mo.”
“Magkano ‘ba?”
“Treinta,”
Parang inis pang nagbayad si Gabrielle. Gusto pa yatang makalibre. Aba! Wala ng libre ngayon.
Pagkabayad ay muling aakmang tatalikod na ang dalaga nang magsalita pa uli si Euan. “Gabrielle…treinta lang ito, ah.” Sabay lahad ng bayad nito.
“Sabi mo treinta lang ang tokneneng?”
“Oo nga, treinta ang bayad mo, eh, ang lagay?”
“Anong lagay?” salubong ang kilay na hinarap siya.
“Ang tip mo sa’kin? Eh, ang lagay napagod ako sa pagbili ng tokneneng mo.” Binuntutan ng nang aasar na tawa ang sinabi. Yamut na yamot na padarag siyang inabutan ng limang piso.
“Kuripot!”
Sa Ledesma Mansion, sa gilid ng pool nag-stand-by ang dalawa. Duon sila nagkukuwentuhan o mas tamang sabihing nag aasaran pag magkasama sila. Si Euan walang ginawa kundi ang pintasan ang mayayamang tulad niya. At siya ang pintasan ang mahihirap na tulad nito. Lumapit sa kanila ang isang maid na may dalang tray ng pagkain. Para sa kanya iyon sigurado dahil si Gabby ang nilalatakan ay ang tokneneng.
“Masarap ‘yan…favorite ko ‘yan.” Pagmamalaki ng dalaga na para bang sinasabi nito na hindi pa siya nakakakain ng kung ano mang pagkainng natatakpan na nasa tray.
Binuksan ni Euan ang tray at gumuhit sa mukha ang isang malaking pagka-dismaya.
“Ano bang tingin mo sa’kin, Gabby, kabayo?”
“A-anong…?”
“Hindi ako kumakain ng damo.”
”Anong damo? Korean speciality ‘yan mahal ang mga gulay na ‘yan dahil sa korea pa nanggagaling.”
Napailing siya. Hindi naman siya vegetarian para masikmurang kumain ng purong-purong gulay. Iba talaga ang sikmura ng mayayaman¾ang weird ng taste.
IN METRO BAR, Gabrielle silently sat on while zipping and listening with her co-college student, different dillema regarding on their own OJT experience.
Margie Assuncion was present, ang sa palagay nila ay may pinakamabigat na problema sa circle of friends nila so far. She raised an SOS dahil sa pagka-imbyerna sa pagkipkip ng gabundok na yatang problema so they had painted the whole town ended up here in Metro Bar.
Vicky was also there, anak ng may-ari ng supplier ng Nichido beauty product, na sa tingin nila ay pinakamahirap sa kanilang lahat.
The glamorous Chantal, isang banking magnate ang ama. Hawak ang isang goblet of wine. Senator Reno Zaide’s daughter, Frankee giggling with them. Si Divina ang international ramp model na may foreign feauture consoling Margie. At si Quennie na hindi nila maintindihan ang trabaho. Isa itong liquior critics, already based in London.
“If I could only had paid that bullshit OJT ginawa ko na.” Umiikot ang mga matang reklamo ni Margie. “Akala mo naman kasi kung sino ‘yung supervisor ng hotel na ‘yun at kung kagalitan ako…” humingal pa ito.
“Baka akala niya you were only a hotel employee.” Binuntutan ng mapang gatong na halaklak ni Quennie.
“That sick! I don’t even have a plan to work after my graduation.” Ang hintuturo ay tumuro sa mga kaharap. Halata na ang pamumula s a mukha nito. Tipsy na. Madulas na rin ang dila.
“Anong plano mo?”
Umismid ang tinanong. “Magtatayo ako ng Hotel sa Paris and I will hire her in high salary bilang isang taga linis ng comfort room ‘dun.” Sarkastiko ang tawang gumulong sa lalamunan. “she will badly grab it.” Insultong insulto kasi siya sa pagsigaw sigaw sa kanya ng babaeng supervisor nila sa OJT.
SHE…Margie Assuncion Legarda, a sole heiress of Legarda vast estate of company sisigawan lang ng isang supervisor na ang salary ay kasing halaga lang ng salary ng kanyang dog trainor. My God!
Nag order uli ng margarita si Vicky nakisali pa sa kuwentuhan ng grupo. Sa anyo nito ay halata ang matinding depression. Hinihimas himas pa nito ang sintido bago sumimsim sa baso. At laking gulat nila habang nagpupulasan nang bigla nitong maibuga ang liquior.
“Bakit?!” iritado si Diana.
“Bakit iba ang lasa?” labas ang dilang parang napaso sa nainom.
“But that’s your order.” Si Margie.
“It was’nt a margarita!” Pointing the liqiour. Lahat sila nakatayo. Nakapalibot sa mesa nila.
Tinikman ni Quinie ang alak. Napangiwi ito. “Bakit ganun?” reklamo nito pero hindi naman masabi kung anong lasa ng nasa baso. Out of curiosity ay siya naman ang tumikim. Nalasahan agad niya. Sa kanya natutok ang mga mata ng kaibigan. Local rhum iyon. She had drinked it once nung bigyan siya ni Euan ng different local frinks.
Lambanog, gin, etc. etc. kaya alam niya.
“Local drink’s ‘yan.”
“Ano!” sabay sabay na tanong. Nabigla ang ilan while the other’s wondrin how Gabby’s know the taste of such local drink’s samantalang ito ang pinaka sosyal sa kanilang lahat. Parang napahiya si Gabby nang makita ang klase ng tingin ng mga kaibigan.
“I had it once ‘nung uminom kami ni Euan.” She explained with guilt.
“Sinong Euan?” si Frankee.
“ Kaibigan ko from the slum area.” Yumuko siya. At sabay sabay na hinimatay ang kanyang mga kaibigan. Sa imahinasyon lang pala niya.
“And when had you exactly learned to mingled with those kind of creature?” nakalimutan na ang gagawin sanang pagsita sa bar tender na nagkamali ng bigay sa kanya ng hard drinks. Si Gabrielle ang nabalingan ng lahat.
“Boyfriend mo, ano?” usig ni Quennie.
“No way! Of course not!” hilakbot na tanggi. She was completely loathing upon the idea. Sa isip ay ang balintataw ng kaibigan. At no! hindi talaga. At first sight you would probably think na suplado si Euan kapag seryoso ito. But once he started to smile at lumalabas na ang pantay pantay na ngipin na pati mata ay ngumiti na there was a sudden transformation. From the snobbish face into a very funny gorilla.
“Are you fed up with us, kaya naging obsession mo to befriend of those kind of-of…” hindi maituloy ang sasabihin. Parang nahihindik ito sa salitang hindi mamutawi sa labi.
“It’s not that,” na irita siya sa kaartehan ng mga kaharap. “And Euan is not a ‘just’ ,okay,” diin. “He means to me a lot.” Gusto niyang ipaintindi ang bawat bagsak ng kataga. “And besides hindi siya- he is not like what you think of a rag man.” She re-pharase the line. “He is-“ nauntol ang sasabihin.
Tumaas ang kilay ni Frankee. Humalukipkip si Divina.
“Well?” si Chantal.
She was forced to continue. “Euan is a very decent guy. Well breed─”
“Na nakatira sa slum.” Agaw ni Vicky. Umirap pa. “He’s still smell slimy.”
Nahindik si Gabby sa narinig. Nagpanting ang tenga.
“He is not! Taray. She cant no more hide her disgust being Vicky’s pre-judgemental about Euan. “Not all poor think, act and talk like an empty headed mooning like you!” maanghang na banat. Umawang ang labi ni Vicky. Nandilat pati mata.
“Hey, are you too gonna argue ‘bout this sublime dirty rugged man we are talking to?” painsultong awat ni Divina sa malapit nang mauwi sa away ng dalawa.
Insultong insulto na si Gabby sa kanyang mga naririnig.
“Ipakilala mo na lang siya sa amin.” Hamon ni Quennie.
“Fine!”
Bigla tuloy siyang namuroblema. Baka magkalat si Euan kapag ipinakilala na niya ito sa mga kaibigan. Siyempre ayaw niya itong mapahiya sa kahit kanino. Hindi siya makakapayag. Disente naman talaga si Euan kaya nga lang eksaherado ang pagdipensa niya dito. Nasasaktan na kasi siya sa mga panglalait at pang-iinsulto ni Vicky sa walang ka-alam na alam na si Euan.
Ikinuwento niya ‘yun kay Euan. Simpleng tawa ang naging reaksyon nito.
“Whay? What so funny?” gulo siya. “Hind ka ba naiinsulto?”
“Hindi, uh. Bakit ako maiinsulto?” tatawa tawang balik tanong.
Umikot ang eyeball ni Gabby. “Hay, sayang lang ang effort ko na ipagtanggol ka. Tatawanan mo lang pala ako.”
“Alam mo, Gabby, ikaw ang na-insulto ng husto. You’ve just being insulted dahil naapakan nila ang pride mo when they had said , nakiki-pagkaibigan ka sa mahirap na tulad ko.”
Umingos ang dalaga. Ginagad ang pagsasalita ng lalake na nuon ay pa-extra extra na sa pagwe-welder.
“Hindi na ako na aapektuhan nang panglalait ng mga tao. Sanay na ako. Sanay na ako sa araw araw na pang-lalait mo sa’kin.” Nawala ang mga matang tawa ni Euan.
Lumabi si Gabby.
“Ako lang ang may right na mang-insulto sayo, noh!” pinadilatan niya ang kaibigan. “Basta youre going to meet them soon.”
“Ano?!”
Naisahan na naman siya ni Gabrielle. Iling niya. Pumunta sila sa isang branch ng Armani Suit. Ramdam ni Gabby ang pangingiming pumasok ‘dun ni Euan.
“Gab, puede namang sa divisoria tayo bumili ng susuutin ko, uh. Bakit dito pa?”
At kunway yamot na hinarap si Euan. “What do you think of my friends, ha, Euan? Hindi marumong kumilatis ng mamahaling suits?”
Nagtatalo ang dalawa habang papasok ng stall. Habang namimili si Gabrielle ng mga black suits ay nakamata lang si Euan. Kahit busy sa ginagawa ay hindi lingid sa kamalayan ng dalaga ang pagmamasid ng isang babae sa ‘di kalayuan. At nang ma-engrose sa pamimili ng suits saglit pa’t namataan na lang niyang kausap na ng kaibigan ang babae.
Inabala niya ang sarili. May pagka-inis kasi siyang naramdaman sa simpleng pakikipag-usap ni Euan sa babae. Parang giliw na giliw pa ang babaeng kausap nito sa kaibigan. At si Euan naman ay ngiting ngiti. Naaasar siya.
“Sino ‘yun?” Agad na tanong nang binalikan siya ng lalake.
Hindi rin nakaligtas sa matalas na paniingin ng dalaga ang hawak nitong calling card.
Inagaw niya ‘yun. Binasa.
“Talent scout pala ‘yung babae ng modeling agency. Inaalok ako ng trabaho.” Ang lapad ng ngiti nito. Naniningkit pa ang mga mata.
Sinimangutan lang niya ito.
Pinagsukat siya ng pinagsukat ng dalaga ng mga dark suits na susuutin niya para sa isang dinner party ni Chantal. Masyadong metikuloso si Gabrielle. Nahirapan siya sa pagsusukat. Pinagpapawisan siya.
The night was come. Gabby’s friend seized Euan’s attention. Nawalan siya ng partner. Party ni Chantal kaya ipinaubaya na niya dito si Euan. Nabuhay ang pagkainis na nung isang araw ay hirap na hirap niyang palisin nang namimili sila ni Euan ng susuutin nito.
Habang nange-enjoy ang lalake sa company ni Chantal ay siya’y parang tangang nakapangalumbaba sa pagmamasid sa bawat kilos ni Euan. Hindi mo aakalaing laking Boy’s town ang ulila sa magulang na binata. Na after na maka tapos ng automotive ay tumayo na sa sariling mga paa.
The evening had been passing with paralyzing boredom for Gabrielle.
Hay…
CHAPTER 3
ANOTHER FOUR YEARS had passed when Gabby finally graduated in her degree. Naka-ilang shift din kasi ang dalaga bago nag stick sa isang course. At the age of twenty-two, isa na siyang car dealer.
Meron na siyang office at shop sa Pasay. ‘Dun naka-display ang mga different luxurios cars in their own different model. Mas gusto niya ang ganung life style tutal si Ruru naman ay narito na sa Pilipinas at ito ngayon ang over all chairman of the board ng Ledesma Company.
Ito ang gusto niyang buhay ‘yung marahang nagda-drive ng kanyang Hammer habang nakikinig ng alternative love song.
No to classic, jazz, r & b or ballad. Ayaw na ayaw niya ng mga kanta at mga bagay na makakapag pabigat ng damdamin. Binagalan niya ang takbo ng wrangler nang malapit na siya sa car wash ni Marcelo. Nakatayo ang kaibigan sa bungad ng car wash. Sobrang busy ito. Lumampas na siya dito. Sa side mirror na niya ito minasdan. Bigla siya napa-apak sa preno nang isang babae ang lumapit dito at malambing na tila kinakausap si Euan. Nasira ang magandang mukha at mood ng dalaga.
Bigla ang dating ng isang tanong. Girlfriend ba ni Euan ang babae? Shit! Bakit ngayon lang niya naisip na posibleng may girlfriend nga pala ito. Bakit ngayon lang niya na realize na si Euan ay isang lalake at siya ay isang babae?
Naiinis siya. Hindi lang pala siya ang babae sa buhay ni Euan.
Pinasibad niya ang Hammer. Mabilis na mabilis. Eh, ano kung may intersection just a meters ahead? Ngit-ngit na ngitngit siya.
Naka-ilang backstroke at butterfly na pabalikbalik siya sa magkabilang dulo ng pool. Hindi niya alam kung pano papawiin ang pagse-self fity.Ramdam niya na muli siyang mag-iisa katulad ‘nung bata pa siya kung tutoo ang hinala na girlfriend ni Euan ang babae.
‘That shit!’ Paano ako?’ Shock absorber niya si Euan. Ito nga ang pumupuno ng kakulangan ng mga magulang sa kanyang buhay.
She have just realized that Euan was not a man or a friend but has big part in her life. Euan know her well from her bright and dark side and accept her without questioning.
Malalim na pala ang naukit na bahagi ni Euan sa kanyang puso. Being with him there’s no dull moment. Nagbilang siya ng taon simula ng ma-meet niya ito. Walong taon. They have been together in eight years. At hindi niya namalayan iyon. Not in a moment na nalungkot siya ng kasama ito.
Stupid!
He totally healed her griefs nga without tackling on this. My god! She need’s Euan in every single moment. God! What she has supposed to do? Ang babaeng nakita na lulambing kay Euan ay isang malaking banta sa kanilang samahan.
My God this is weird. Marahas siyang napabuga ng hangin at napa upo sa beach bed. Gigil na gigil na nginuya ang isang buong inihaw na paa ng manok. Isa iyon sa palagay niyang weird na bagay na natutunan niyang kainin dito.
Hay! Ano bang nagustuhan niya kay Euan? Eh, kapag wala itong talangka sa ulo ay walang ginawa ang lalaking ‘yun kundi laitin siya, kagatin sa braso, kurutin sa binti. At ito ang lalaking numero unong denial king at saksakan ng pagkababaero.
He has been pretending of as reading engrosely a magazine but ang tutoo─he was sighting a sexy chick. Minsan nga kapag naglalakad sila sa mall naka-dark glasses pa si Euan at enjoy na enjoy sa pagtingin sa katawan ng mga sexy na babaeng nakakasalubong nila. And he was even bold to say na ganun lang talaga ito may pagka ‘SM’ pero hindi nakikipag sex sa kung kani kanino kundi sa gusto lang niya na babae.
“Siguro pinagnanasaan mo ako, noh?”
Pinandilatan siya nito. “ Babae lang ang pinagnanasaan ko. Hindi lalake!”
Kalat-kalat sa white sand ang mga buto ng paa ng manok na iniluwa niya kanina.
Ang mga maid’s sa loob ng mansion ay alerto. Praning na naman kasi ang amo nilang dalaga. Sabi ni Manang Luding umuwi agad ng tanghali ang amo. Wala ngang makalapit sa dalaga. Takot mabulyawan.
At dumating ang kanilang knight in shining armor─si Euan. The only person who can only stand in Gabby’s wrath and violent mood. Hindi nakaligtas sa matalas na pakiramdam ni Euan ang lihim na komosyon sa loob ng mansion. Agad ang namutawing ngiti sa mga labi nang makita si Manang Luding na parang manok na hindi mapakali sa pagtanaw sa dalagang amo.
“ Hmm…parang may bagyo, ah. Super typhoon ba?”
Parang hihimatayin na lumapit si Manang Luding. Hinawakan pa siya sa kamay.
“ Kanina pa ‘yan pag-uwi.” Tukoy nito sa sumpong ng dalaga. Tumanaw pa ito sa sa gawi ni Gabrielle. “Tingnan mo nga at nagsa-sunbathing ng tanghaling tapat.”
Halos mawala ang mata sa pagkakangiti. Matindi na naman ang topak nito.
Si Gabrielle ay hindi kumilos sa paglapit ni Euan. Iisa lang ang nasa isip. She can’t afford to loose this man. At ang kanyang daigdig ay nagkulay abo.
Umupo ang binata sa kinahihigan niya. Sa suot na dark glasses ay aninag niya ang nakabakat na nanunudyong ngiti sa sulok ng labi nito.
“ Delikado ang sikat ng araw kapag ganitong tanghali.” Pilit nitong binabanaag ang mga mata niya.
“ Alam ko, but who cares? Wala naman ‘diba?”
Napatawa si Euan. “Wow naman, ano namang drama ‘yan?”
“ Ikaw nalimutan mo na ‘kong puntahan dito.”
“ ‘Yun ba? Lalong lumawak ngiting nakabakat sa labi. Nagtatampo pala ang babae. “ Busy kasi ako ‘dun sa binuksan kong car wash. Tinanggap niya ang offer na mag-model ng damit “ naalala mo ‘yung offer sa akin nuon sa mall na mag model ng damit? Ayun tinanggap ko na. kaya ako nakapag bukas ng maliit na negosyo. Gusto mo, ‘dun kana mag-pa-car wash? May discount ka.”
“ Bini-bussiness mo na naman ako!” asik.
“Oh, sige libre kana.”
Marahas na tinanggal ni Gabrielle ang sun glasses. Saka inirapan ng katakut takot si Euan. “ Kahit libre ayoko! Baka matetano pa ‘dun ang car ko!”
Humalakhak si Euan. “ Ang suplada mo ngayun. Para kang dragon. Pero infairness, ha, lalo kang gumaganda. Dapat lagi ka na lang galit. Dapat mag-boyfriend ka na para may makinabang naman sa kagandahan mo. Sayang naman ang lola mo.”
Biglang napasimangot si Gabby. “ Ligawan mo kaya ako.” Sabay irap dito.
“ Itong guwapo kong ito?” gulat at sabay turo sarili. Humalakhak pa si Euan na lalong ikinainis ni Gabby.
“ Sabi mo maganda rin ako.” Halos bulong. “Tanggap mo ang bad traits ko. Sabi mo you are very proud of me.”
“ Oo nga pero…” hindi mahagilap ni Euan ang tamang salita sa pagkakataong ‘yun. At sa bawat segundong lumilipas ay nakadaragdag ng pamimigat ng kalooban kay Gabrielle. Lalong nadaragdagan ang frustration niya sa katawan.
“ Ipapakilala na lang kita sa mga big time kong friend.” Pilit niyang nilalangkapan ng pagbibiro ang himig. Hindi niya kasi maikakaila ang depression na nababanaag niya sa mga mata nito.
Nagse-self pity na naman ito.
“Ayoko sa kanila.” Mahinang sagot.
Gustong gusto nang matawa ni Euan sa kaseryosohan ni Gabrielle.
Ganitong ganito si Gabby kapag kinukulang sa pansin o kaya’y na-I insecure at gustong ma-secure; naghahanap ito ng assurance na hindi ito mag-iisa, may mga demands itong mahirap ma-meet.
This time nagseryoso na rin siya. Hinawakan sa kamay ang dalaga.
“Alam mo, Gabby…madaling sabihin ‘yung salitang I will be here pero mahirap patunayan kasi it’s hard to bear with others when we ourselves in need of the same understanding ‘diba? But this time, Gab…” hinigpitan niya ang hawak sa kamay nito. Tanda ng assurance na tutoo ang lahat niyang sasabihin. “As long as you need me I won’t forsake you.” Matiim niyang tinitigan sa mga mata ang dalaga. Pagkuway ipinukol sa malayo ang tingin.
“Matatandaan mo pa ba sa mahabang panahon nating magkasama kahit kailan, kahit may problema ka lagi kitang pinakikinggan without knowing na may mabibigat na problema ‘din kong hinaharap sa mga panahong ‘yun. Pero hindi ko sinasabi sayo. Kasi mas mahalaga ka kesa sa sarili kong damdamin.”
It touched her heart. Pero natatakot pa rin siya. Lalo pa’t hindi naman alam nito ang dahilan ng ipinagkakaganito niya. Hindi siya kumibo basta nakatingin lang siya dito.
“Mag boyfriend kana kasi. Para hindi lang ako ang nagpapasaya sayo.”
Nabuwisit siya sa narinig.
“Sayo lang ako sasaya, eh. Bakit ba ipinagtutulakan mo ako sa iba?” iritado na uli si Gabrielle.
Umiling iling si Euan. Para talagang buhawi sa bilis magbago ng mood ni Gabby. Kanina lang para itong tahimik na dagat. Ngayun naman mistula na itong bulkang sumasabog. At para pa siyang gustong patayin sa tingin nito.
“Kung ayaw mo akong ligawan─”gigil si Gabby at nagbabanata ang tinig. “ Akong manliligaw sayo!”
Napakamot siya sa ulo. Tinantiya ang katabi. Seryoso yata si Gabby, ah.
Ikinibit ni Euan ang balikat. “Sabagay kahit gaano ka kaganda, eh sating dalawa mas lalaki ka pang kumilos sakin. Puwede na rin.”
Lalong nayamot si Gabby. Bumuka ang labi. Apoy siguro ang ilalabas ‘nun kundi niya inunahan.
“Sige bukas na bukas liligawan kita. Pero bukas sasagutin mo rin ako,ha?” parang nang uuto si Euan. “Huwag mo na akong pahihirapan. Alam mo naman na busy ako sa bago kong negosyo.”
Sa shop binibisita ni Gabrielle ang bawat wheels na naka display sa shop. Inaalam niya ang bawat detalye ng kanilang produkto pati ang pagkaka-ayos ng sasakyan sa shop.
She has meticulous taste in everything. Hindi siya nagdi-display ng mga pipitsuging wheels. She want’s to be well known being a class car dealer.
‘Yung mga car buyer na ang budget ay limitado o hanggang 2.5 million ay hindi uubra sa shop niya. Ang kalimitang buyer niya ay mga car collector. Pero kahit naman ganun ang line of business niya ay isa siya sa mga babaeng certified fashionista. She has her own way of fashion, may tatak Gabrielle wika nga ng ilang fashion critics. ‘Yun bang tipong kikay pero may touch at twist ng cowgirl style. It was the way how Gabrielle carried herself in a different manner of being fashionista. But how ironic dahil na-feature si Gabrielle sa magazine here and abroad pero hindi dahil sa fashion but for being one of the top growser dealer and distributor of different luxurious car.
Tumanggap na rin ng award ang dalaga as one of the most successful young businesswoman .
At ang magazine na ‘yun ang kasalukuyang hawak ni Euan kung saan si Gabrielle ang cover. Nakaupo siya sa second hand swivel chair. Naka taas ang mga paa sa mesa sa loob ng maliit niyang office ng bagong bukas niyang car wash. Humaplos ang mga daliri ni Euan sa cover ng magazine. Nailing siya.
“Ano bang problema at nagkakaganyan ka?” tanong sa magazine.
“Ikaw ano bang problema mo at kinakausap mo ang magazine?” si Dennis. Isang print model. Kaibigan niya. Lumapit ito sa kinauupuan niya.
Ipinatong ni Euan ang magazine sa ibabaw ng mesa.
“Oh, ‘diba si Gabrielle Ledesma ‘yan. ‘yung kaibigan mo?” anitong ang ulo ay nakatagilid sa pagtingin sa magazine.
Tumango siya.
“Anong problema sa kanya?”
“Gusto niyang ligawan ko siya.” Wala sa sariling bulalas kasunod ang pagbuntong hininga. Na ikinagulat niya ang biglang pagtatawa ng kaibigan.
“Bagay pala kayo. Parehas kayong may tililing. Siya gusto niyang ligawan mo siya. At ikaw na kumakausap sa magazine.” Nagtatawa uli ito.
Courting Gabby is the last thing ever had on his mind.
“Eh, ‘di ligawan mo siya. Ikaw ba Euan hindi nagkakamalisya kay Gabrielle kapag nagkakadikit kayo?”
“I like Gabby bilang isang kapatid, kaibigan. Pero hindi bilang babae.” Paliwanag. “Paano ko liligawan si Gabby, eh mas lalaki pa nga siyang kumilos sakin.” Kunot na kunot ang nuo ni Euan.
“Hindi ba’t ‘yun ang mga type natin. ‘Yung tipong boyish pero deep inside babaeng babae.” Katwiran pa rin.
“She was too frank too brute…” parang sa sarili lang sinasabi. “Siya lang yata ang babaeng kilala kong walang ka sweet sweet sa katawan.” Na super self-centered. Dagdag sa isip. At isa pa lalaki ang tingin niya dito.
Sa kanya lang naman hindi makapangyari at makaubra ang katigasan ng dalaga. Pag sila lang dalawa ang magkasama. Pabara bara itong kumilos. Walang nakakaalam na may pagka-frustrated palengkera si Gabrielle Ledesma.
“Hay…” humikab siya.at muling nailing. Gusto niya ay ‘yung babaeng…ah, as in babaeng babae talaga ang manner. Hindi gaya ni Gabby na babae nga manamit pero astig naman kumilos at lalaki pa mag-isip.
Unlike Phoemela─ang ex-girlfriend niya. Isang teller sa bangko. Lady like si Phoemela,matamis ngumiti, masarap magluto at sweet. At napapangti pang pinukol ng tingin ang picture nitong nbakapatong sa ibabaw ng table katabi ng pen holder at mga resibo. Nahulaan yata ni Denis sang nasa isip niya. Nag comment ito.
“Hindi ko siya gusto.” Maasim ang mukha nito. “Parang may something sa kanya na hindi ko maintindihan.”
“Ano bang ginagawa mo dito at nang-iistorbo ka may pupuntahan ako.” Kunway pagtataboy dito.
Ngumisi si Dennis. “Binibista lang kita kung mas guwapo at macho ka pa rin kesa sakin.” Saka humalakhak.
“Ulul!” Nabato niya ito ng binilot na papel.
“Saan ka ba pupunta?”
“Dadalhin ko ‘yung katatapos lang na i-car wash sa isa kong client.”
Namilog ang mga mata ni Dennis. “Aba, pare kaya mo na palang magbuhat ng kotse ngayon.”
Siya naming dating ni Gabby sa labas nang hindi namamalayan sa loob. Pabarang ipinarada ni Gabrielle ang Hammer sa car wash shop ni Euan. Napamaang ang mga tauhan. Lalo na nang bumaba ito ng sasakyan.
“Ma’am paki ayos po ang parada ng sasakyan n’yo.” Magalang na salubong sa kanya ng isa.
Nuon lang siya pumunta ng car wash shop ni Euan kaya hindi siya kilala ng mga tauhan nito.
“Ang amo n’yo?” sa halip ay tanong sa lalaki. Umikot ang paningin sa kabuuan ng lugar. Halata ang bahid pagka-disgusto na nakabalatay sa mukha.
“Na-an ‘dyan po sa loob.”
Sumunod ang lalake sa kanya. Patungo kasi siya sa namataang pinto. Marahil ‘yun ang tanggapan nito.
“Kilala n’yo po ba si bossing?
She was about to push it nang lingain ito at tinitigan ng masama. “Sa maniwala ka at sa hindi ang katulad ko ay marunong ‘ding makipag-kaibigan sa tulad ng amo n’yo.” Itinulak niya ang pinto.
Tumayo si Euan at nilabas ang dalagang nakita sa siwang ng pinto. Sinalubong ang dalaga.
“Boss, nakaharang ‘yung sasakyan niya sa harap. Walang makakapasok ng customer.” Himig sumbong. Ngumiti lang si Euan. Kita niya agad ang matalim na titig sa kanya ni Gabrielle.
“See? Kaibigan ko ‘tong amo n’yong ‘to na mukhang taong grasa.” Taray ni Gabby sa tauhan.
Kinurot ni Euan ang kaibigan sa braso. Natatawa sa pabirong panglalait ng babae.
“Huwag mo nga ‘kong hawakan.” Taray na naman nito. “Dumi dumi ng kamay mo. Gagalisin ako.” Napapangiti na ang babae. Akmang iiwas sa ambang pangungurot na naman ni Euan.
“Aalis ako,”
“Sige, titingnan ko lang ang office mo.”
Ibilin ni Euan ang kaibigan sa tauhan. Nakikinikinita na niya ang isang senaryong mangyayari kapag pumasok si Gabrielle sa loob.
Sumimangot at ngumiwi ang mukha nito habang pinapasadahan ng tingin ang loob. Sa mesa inabot niya ang namataang picture frame. Kunot na kunot ang nuo ni Gabby habang minamasdan ang bababeng may matamis na ngiti sa picture.
May Korean beauty ang babae. Hindi namalayan ng babae na ang simpleng pagtitig sa picture ay nabahiran ng galit ang anyo. Nanginig ang kamay na may hawak sa frame.
“How does she related with Euan?” tumigas din ang tinig.
Taka naman ang tauhan sa nababanaag na galit sa mukha ng kaibigan ng amo.
“Ex-girlfriend po ‘yan ni Boss Euan.”
Ex? And what this picture doing in this table? tanong sa sarili at mabilis na gumana ang isip. He does still love her and this picture is a proof.
Pabagsak na inilapag ni Gabrielle ang frame sa table.
“Ma’am…”
Hindi niya alam kung saan siya nagulat. Kung sa tunog bang nilikha ng pagbagsak ng frame sa table o ang pagtawag sa kanya ng lalaki. Luminga siya dito.
“Gusto n’yo ng kape?”
Mabilis siyang nagisip. Tumango siya. Pagkalabas ng lalaki ay sinubukan niyang buksan ang cabinet ng table. Ilang papel ang naruon. Iba ang singaw ng amoy ng loob nito parang nakuluom na kung ano. Masakit sa kanyang ilong. Ginalaw galaw niya ang papel. At dinampot ang namataang wallet size picture. Lalong nadagdagan ang pagngi-ngitngit ng loob. Kuntodo ngiti ang babae. Iba ang babaeng ‘yun sa picture na nasa frame na nakapatong sa ibabaw ng table ni Euan.
Itinalikod niya ang picture. Nanginig ang kanyang kamay sa nabasa.
‘I love you, honey always take care. Myra’
Nalukot ng dalaga ang hawak na picture kasabay ang pagtatagis ng ngipin.
“Ma’am,” mabilis niyang ibinulsa ang picture sa likuran ng jeans na suot.
“Eto na po ang kape n’yo.” Ipinatong nito ang kape sa table.
“Salamat.” At matamang tinitigan ito. Medyo na conscious ang lalaki sa klase ng pagkakatitig ni Gabby.
“May kilala ka bang Myra?”
Sandaling nag alumpihit ang tinanong. Nagdalawang isip siguro kung sasagutin ba ang tanong ng dalaga.
“Uh, ano po ‘yun present girlfriend po ni boss ngayon.”
Hmm…present girlfriend. Naglaro sa kanyang isip. May alam ang lalaki sa mga escapades ng kaibigan.
Ang tutoo gusto sanang sabihin ng tauhan na palipasang oras ng amo ang babae pero baka naman ma-offend ito.
Gabrielle smell something fishy. Eh, anong ginagawa ng picture na nasa table ni Euan kung ang Myrang ‘to ang present girlfriend? Baka this man what really means was this girl is only a fling. She means Myra.Whatever! Gustong umusok ng ilong niya. Babae pa rin si Myra kahit fling lang nito. Karibal pa rin!
“Sino naman ang babaeng ‘to? I mean─her name.” may selos siyang nararamdaman sa babaeng ‘to ngayun pa lang.
“Si Phoemela po,”
Gumana ang isip ni Gabrielle. Mabilis. Tinantiya kung tama bang gawin ang nasa isip.
“Ahm,” binuksan niya ang kanyang wallet at naglabas ng ilang lilibuhin. Saglit na minasdan ang tauhan. At kinuha ang kamay nito. Iniipit ang lilibuhin sa mga palad.
“M- ma’am?” kuminig ang tinig.
“Sabihin mo sa’kin lahat ng nalalaman mo about Myra and Phoemela.” Hopeless ka na ba, Gabrielle Ledesma? Mariin pa siyang napapikit. “Gusto ko lang perotekatahan ang kaibigan ko mula sa mga babaeng malalandi.” Kumbinsi sa kaharap.
CHAPTER 4
OUT of curiousity kung gaano ba kalalim ang involvement ng dalawang babae sa buhay ni Euan―she hired a plain-clothes man. It had been a month and there it goes. Papunta na siya sa kanilang meeting place para ibigay sa kanya ang resulta.
Sobrang bilis tibok ng puso niya. Two hundred per minute. She calculated.
Sa parking space nang makita ang restaurant na kanilang meeting place ay gusto niyang mahindik at ma-offend. It was a semi-class restaurant. Siguro ‘yun na ang pinaka-class na restaurant sa mga taong nabibilang sa low class of family.
Nagdalawang isip siyang pumasok. Binunot niya sa bulsa ang cellular phone at nag-dial.
“Bakit dito?” iritado siya.
“ She was here, ma’am.”
Agad siyang napalingon sa glass wall. At pilit binanaagin ang mga tao sa loob. Napilitan siyang pumasok. At para siyang kilabot na kilabot na naupo sa harap ng hired detective. Iginala niya ang paningin. At namataan ang isang grupo ng mga babae at lalaki. Familiar sa kanya ‘yung isang babaeng maputi, maiksi buhok at may seductive smile at flirtatious smile.
Nakakahawa ang tawa nitong malakas. She must be Myra. Sa isip. Kumulo agad ang dugo niya sa pagkakatitig sa present girlfriend ni Euan.
Ipinatong ng lalaki ang isang folder sa mesa. Binuklat ‘yun ng dalaga. There was all the information she needed about these two woman. Myra and Phoemela.
“She was a coed. A liberated one. Sumasama sa mga lalaking natitipuhan. Question mark kung alam ba ‘yun ng kaibigan mo.” Mahinang wika na animo nagdi-discuss ng business matter.
She had to pull to much effort para huwag sugurin ang babae. Panay ang tawa ‘nun kasabay ang malanding paghampas sa isang lalakeng katabi nito sa grupo.
Nagsimulang mag-ngalit ang kanyang ngipin.
“What had between them was not a serious one. Naka-one night stand lang siya ni Euan at ‘dun na nagsimula ang lahat.
Her eyes narrowed.
“It is Myra who was often insinuate a sex sa kanilang dalawa.”
Humingal siya sa pagkairita sa narinig.
“There had a time nang magpa-car wash ako ng kotse. I saw her drop by there at nagkulong sila ng office.”
Mariin siyang napapikit. ‘Gosh! Malandi!’ lumagutok ang takong ng kanyang suot na boots sa ilalim ng table sanhi ng kanyang pagtadyak.
Napatikhim ang kaharap sa inasal ng dalaga. Para naming nahimasmasan si Gabby. Nangitnit ang kanyang kalooban. Pinagpawisan siya. Hindi na siya makatatagal sa lugar na ‘to. Masyadong masikip ang pakiramdam niya sa lugar knowing Myra was just around.
Biglang tumayo ang dalaga. Mabilis na lumabas ng restaurant patungo sa kanyang Jaguar. Duon namaypay nang namaypay si Gabby.
“Are you okay, Miss Ledesma?”
Pikit ang matang tumango siya. Itinukod niya ang siko sa ibabaw ng sasakyan. Humigit ng hininga ang dalaga. Masyado siyang apektado sa kaalamang nag-se-sex ang dalawa. Puwede bang ang isang sexual relationship ay mauwi sa isang serious relationship?
Possible! She has known a certain couple na on the rocks ang marriage life but there were still together just because of sexual compatibility. Grrrr! Ang Euan na ‘yun kung kaharap lang n’ya ngayon ay baka nasapak na niya sa mukha. At si Myra? Ang sarap niyang hubaran dahil sa sobrang kalandian. Iritado siya dito.
Siguro’y napapantastikuhan na sa kanya ang ka-meeting dahil sa unsual na ginagawi niya. Pero siya man ay hindi maintindihan ang sarili.
“Dito na lang tayo sa loob ng car mag-usap.” Hirap na wika. Parang kinakapos siya ng hangin. Isinandig niya ang ulo sa headrest. At pumikit. Inihanda ang sarili sa iba pang maririnig.
“So, how about Phoemela?” She has an axe to grind with her.
“Ex-girlfriend ni Euan si Phoemela. First love. Nag-break lang sila nuon dahil sa gusto ng babae na mag-concentrate muna sa pag-aaral. At malaki ang chances na magkabalikan sila ngayong stable na siya. Teller siya sa bangko.”
Nakaramdam siya ng kung anong pagsikad sa sikmura.
“Based on my gathered information. Mahal na mahal ni Euan si Phoemela. Phoemela has got all Euan’s like when it comes to a woman.” Naninimbang pa ang tinig ng lalaki kung itutuloy pa ang sasabihin.
Tingin n’ya kasi’y parang mahihimatay na’to.
Napamulat tuloy si Gabrielle.
“Ma’am, are you sure that you are okay?”
Tumango siya. Pilit ngumiti. “Yeah, go on. Just don’t mind me, okay. Hindi ko lang mapaniwalaan na maloloko ako ng boyfriend ko.” Papatayin ako ni Euan.
Ikinibit ng lalaki ang balikat.
“Mabait si Phoemela. Aside of being beautiful. She’s a good cook and sweet.”
Bumigat ang kanyang kalooban. Talagang wala siyang laban dito. If it’s a duel pakiramdam niya ay tagilid siya. Para siyang pinutulan ng pakpak sa mga nalaman. Nginatngat ng selos ang kanyang puso.
Bakit madilim ang tingin niya sa paligid? Tange ka talaga, Gabby. Siyempre gabi na. Its not that. Parang walang buhay ang paligid niya ngayun.
Sa hangout ng mga kareristang ng tulad ni Gabby ang dalaga dumiretso. Lilibangin niya ang sarili. It was somewhere along Rizal’s zigzag road where they could compete. Bihira na kasi ang nadaang sasakyan du’n ng ganung oras. Malayo rin sa mga pulis na maiinit ang mata sa mayayaman na ganun ang klase ng divertion.
Ang bawat blind curve ng zigzag road na ‘yun ay may kung anong halinang taglay kapag kumakarera na ang mga tulad niya. Nakakabuhay ng dugo. Hanay hanay ang mga kotse sa gilid ng daan. Tumama ang sinag ng headlight sa mga mukha ng kareristang nakatayo si tinutumbok niyang daan. Kanya kanya silang takip ng mata.
There was the air of taunting nang mamukhaan si Gabrielle Ledesma.
“Wow! Its been so long since you’ve here. What brought you here, huh Heart Gabrielle Ledesma?” Panunuksong salubong ni Gary, ang pinakamagaling na downhill driver so far.
Ikinibit niya ang balikat. Nag hi-five sila. Ang ilan sa mga kasamahan niya ay inisyoso ang kanyang Jaguar. Patangu-tango habang umiinom ng kape sa disposable cup.
“Malapit na ang World Rally Championship. Would you join?” lapit ng isang lalaki na modified ang suspension ng sasakyan.
“I don’t know. Anyway I still had a couple of month to think.” Umupo siya sa hood ng Lamborghini.
“Are you in-pulse now? Can you compete with me? Para may ma-pag-praktisan naman ako.”
“Whoa!” Sigawan kantiyawan.
Sumingkit ang mga mata ng dalaga sa pagkakangiti. Ever since naman ay hindi pa nananalo sa kanya si Yacer. Game s’ya. After all ‘yun naman talaga ang dahilan kung bakit an’dun s’ya. At kung kasama niya si Euan tiyak she’s dead.
“Sure,” Lalong lumakas ang kantiyawan. Ang iba ay mabilis na sumakay ng kanya kanya kotse at pinaharurot papunta sa bahagi ng daan na may blind curve. Gusto nilang makita ang pag-I skid ni Gabby ng kotse.
When all’s well─umalingawngaw ang putok ng baril.
Humarurot ang dalawang kotse.
Gabby does’nt mind her hi-boots kahit pa hastle pa ‘yun sa pagapak sa accelerator. Ngiti lang si Gabby nang mauna ang si Yacer. Nailing siya. Hindi pa rin nagbabago si Yacer. Hindi pa rin ‘to natututo sa bawat karera nila. Lagging ganun ang istilo nito ang mauna sa simula pa lamang ng karera na hindi naman nito ma-maintain sa pagtatapos ng karera.
Ang chance rang may chance na manalo dahil nakikita nito ang daan. Pero parang hindi nito natatandaan ang bagay na ‘yun. Sa daan ay naramadaman niya ang familiar na pulso kapag kumakarera s’ya at ang paghalo ng adrenalin sa kanyang dugo.
Ang kanyang pansin at isip ay nakatutok sa daan. Gusting gusto niya ang ganitong pakiramdam. ‘Yung parang nakikipaghabulan sa sampung demonyo. Ilang corner pa ang nadaanan nila na si Yacer ang nasa unahan. At nang sa tingin niya ay pangatlong corner na ‘yun before the end of the race ay pinaharurot niya ang Jaguar.
Pinakitaan niya ito ng isang perpektong skid pagpasok ng corner.
Nagulat siguro si Yacer. Nalito basa niya sa takbo ng kotse nito. Sinimulan niyang dikitan ang sasakyan nito. Kahit palapit na naman sila sa isa pang corner pakanan. Lalo na ‘tong nalito nang mag drift siya na nakadikit sa kotse ng lalaki.
Kita niya takot na takot si Yacer.. para pa ngang sumisigaw ito sa loob ng kotse. At pinapatigil siya sa ginagawa. Tuwang tuwa siya sa anyo nito. Bumagal ang speed ni Yacer. ‘Yun na. Nag counter take siya sa loob. Wala nang nagawa ito ng pakainin niya ‘to ng alikabok.
Kantiyawan nang bumalik sila sa mga kasamahan.
“Yacer, parang sa PSP ka lang magaling kumarera, uh.”
Tawanan.
Malaking bagay ang gumiting pawis kay Gabrielle dulot ng car race. Kahit pano ay nalibang siya. Na-divert ang isipan from gloomy thoughts. Hindi niya in expect pagdaan sa way ng car wash ni Euan ay madadaanan pa niya ito─na may kasamang babae.
Naghihintay ng sasakyan ang dalawa. Kumulo ang dugo niya nang mapag sino whos with him. Si Myra. Inihimpil ni Gabby ang Jaguar sa harap ng dalawa. Pero hindi siya bumaba ng sasakayan. Nakilala ‘yun ni Euan.
“Sandali lang,” paalam sa babaeng kasama at sumungaw sa bintana na unti unting bumababa.
“I’ll give you a lift home later pag naisakay mo na ‘yang babae mo.” ‘di tumitinging wika.
“Isakay na natin siya then ihatid na natin─”
“No way!” pabiglang bulalas. Si Euan ay nagsalubong ang kilay. Nagulat sa tigas sa tinig ni Gabrielle. Umiwas ng tingin ang dalaga.
Saglit silang nawalan ng sasabihin. Maya-maya ay nagsalita si Euan. Medyo masama ang loob. “Mauna ka na. ihahatid ko pa si Myra.”
Marahas na napabuga ng hangin si Gabby. “Okay. Sumakay na kayo.” Gigil siya. Pinukol pa niya ng matalas na tingin ang kaibigang halatang inis din sa mataas na tinig.
At simula sa paglulan sa sasakyan hanggang sa prenteng pag-upo ni Myra ay halos patayin ni Gabrielle ito sa lihim na mga tingin ditto. Lahat ng ‘yun ay hindi nakaligtas sa paningin ni Euan. Pati ang hi-speed at pabara-barang pagda-drive ni Gabby sa Jaguar ay halatadong hindi nito itinatago ang pagkainis. Gusto tuloy niyang magsisi kung bakit nagpaunlak pa sa masamang pagpayag ni Gabrielle na iharid si Myra.
Ang hindi lang niya maintindihan ay ang ikinaiinis nito kay Myra. Pigil na pigil niya ang sariling pagsalitaan si Gabby. Nahihiya siya kay Myra lalo’t halatang natatakot ito at hindi kumportable sa pagmamaneho ng kaibigan.
Pero hindi rin siya nakatiis.
“Gab, dahan-dahan. Hindi pa ako handang makipagkita kay San Pedro.” Dinaan niya ito sa biro. Kahit ang tutoo ay gustong-gusto na niya ‘tong sitahin.
Pero si Gabrielle ay seryosong sumagot.
“Iam use to driving like this. Anong inirereklamo mo d’yan?” mas lalo pang diniinan ang pag-apak sa silinyador.
Na-alarma na si Euan.
“Gabrielle! Ano ba?!” sigaw.
Bigla ang pag-apak ng dalaga sa perno. Subsob siya sa dashboard ng kotse. Sumulak ang galit sa ulo.
“Bakita ka naninigaw? Hindi ako bingi!” Balik sigaw ni Gabby. Nag-apoy ang mga matang pinukol ng tingin si Eaun. Wala siyang pakialam sa babaeng nasa likod.
Nagsukatan sila ng titig. Animo tigre na naghihintay lamang kung sinong unang susugod.
“Is there something wrong, guy’s?” Si Myra. Lakas loob na namagitan sa napipintong away ng dalawa.
“Yes! Definitely with you!” maanghang na sagot. And she gave her a dagger look.
Naihilamos ni Euan ang palad sa sariling mukha. Malapit na malapit nang humilagpos ang inis niya. Isinasaalang-alang lang niya ang presense ni Myra. At bago pa man siya makahuma ay kumilos si Myra.
“S-siguro…I’d better to take a walk.”
“Fine!”
Naihampas ni Euan ang kamay sa dashboard pagkalabas ng babae.
“Ano bang problema mo, ha, Gabrielle at pinaiiral mo naman ‘yang pagiging matapobre mo?” hindi na siya nakapag-pigil.
“Hindi ako matapobre! Alam mo ‘yun. Hindi mo sana ako kaibigan ngayun kung matapobre ako. Ayoko ko lang magpasakay sa kotse ng ganung klaseng babae.” Ganting banat.
“Hay, pinaiiral mo na naman ‘yang pagiging immature mo.” Parang mauubusan ng pasensyang bulalas. “ And what do you mean by saying ‘ganung klaseng babae’?” napapatawa na siya kapag ganito na si Gabby.
“Ang problema sa’yo pinakitaan ka lang ng legs pinatulan mo na. hindi mo muna inaalam kung anong klaseng babae ang kasama mo. She’s not up to the mark”
Napapantastikuhan na siya sa mga pinagsasasabi ng dalaga.
“Bakit? Ano bang klaseng babae si Myra? At saka bakit ko naman aalamin pa, eh wala naman kaming relasyon.”
“Wala? Wala kayong relasyon? Ha?” hindi maitago ni Gabby ang panggigil sa kaharap. “Bakit kayo nagkukulong sa office mo for how many hours? Anong ginagawa n’yo? Nagja-jack en poy?” painsultong tanong.
Napalis lahat ng nararamdaman inis sa nakikitang kakaibang reaksyon ni Gabby. Kulang na lang ay mangalmot ang katabi.
Pumikit siya at hinimas ng hintuturo ang sintido.
“Wala kaming relasyon. Pero hindi ako santo, Gabrielle. Baka nakakalimutan mo lalake pa rin ako.” Hindi niya maunawaan ang ipinagpuputok ng butse ng kaibigan.
Matalim pa rin ang ipinukol na tingin ni Gabby kay Euan.
“Ayoko ko lang mapikot ka at mapunta sa katulad ng babaeng ‘yun.” Inis pa ring wika. Mahalaga si Euan sa kanya. Kung hindi rin lang sa kanya mapupunta ang kaibigan ay hindi naman niya mapapayagang mapunta lang ito sa walang kuwentang babae.
Papayag siya kay Phoemela mapunta ang kaibigan pero hindi kay Myra. At least kahit kinukurot ang kanyang puso ay mahal naman ni Euan ang babae. At disente rin naman ito. Magiging Masaya si Euan dito.
“Kung ayaw mo sa’kin. Pumili ka naman ng disenteng babae. Huwag lang ang babeng ‘yun.” Pa-asik ‘yun kasabay ng matalim na tingin.
Na ngiti lang si Euan.
“What so funny? Im dead serious!” mabilis lang ang ginawang pagsulyap sa katabi. Habang nagda-drive. “Kung ayaw mo sa’kin, humanap ka naman ng babaeng hindi nakakahiyang ipakilala sa’kin.”
Parang sinilihan sa pagkakaupo si Euan. Hindi pa naman sila nagkakabalikan ni Phoemela kaya hindi niya ito magawang ipakilala kay Gabby. Itinutok niya ang paningin sa labas. Hindi pa niya naayos ang personal na buhay. Inaasikaso pa niya ang bagong bukas niyang car wash. Bago pa lamang ‘yun. Wala pa masyadong kliyente.
Nahihiya din naman siya kay Phoemela na manligaw uli. Unstable pa siya finanscially. Samantalang si Phoemela ay kumikita na nang maayos. Bukas naman ang isip niya sa katutohanang love can’t stand alone. Kaya nagsisikap muna siya na maging stable ang business na binuksan.
Ayaw na n’yang madagdagan ang naghihirap sa Pilipinas. Meron na rin naman s’yang ipon sa bangko. Pero ayaw n’yang galawin ‘yun. Madalang pa nga kasi ang cutomer niya. Kaya lahat nang puwedeng maging side line pinapasok niya.
CHAPTER 5
EDSA─ tini-test drive ni Gabrielle ang kanyang bagong Chevrolet Corvette, kasama niya si Chantal. A college friend nang sa pananahimik nito ay bigla ‘tong nagsasalita.
“Di’ba si ano yan..” pumikit pa ito at pilit sigurong hinahalukay sa isip ang pangalan nang nakita nito. Hindi rin niya makita ang itinuturo nito.
“Sino?”
“Si ano─” itinuro nito ang isang malaking billboard.
“Ah, si Leon Williams?” tiningala ‘din n’ya ang itinuro nito. Pero alanganing si Leon Williams ‘yun na Singaporean model, first placer in 2001 World’s Super Model Competition, dahil hindi naman ganun ka singkit ang lalaking na sa billboard.
“Hindi si ano─’yung friend mo.”
“Sinong friend?” lito na s’ya. Inihinto pa niya ang bagong kotse. Para mabistahang maayos ang billboard.
“’Yung friend mo from slum are.”
“Sino? Si Euan?” Kailan pa naging indorser ng damit at pants si Euan?
“Si Euan ‘yan. Ano ka ba. Kaibigan mo hindi mo kilala.”
Kung ilang beses siyang nailing. Hindi talaga puwedeng si Euan ang nasa billboard. Oo. Alam n’ya guwapo ang kaibigan pero hindi n’ya kailanman na realize na hawig pala ‘to kay Leon Williams. God! Kumabog tuloy ang puso n’ya sa pagkakatitig sa billboard. Tutoo pala ang sinasabi ni Euan na tinanggap nito ang offer na mag model ng damit. Pero hindi talaga s’ya kumbinsido. Eh, taong putik ang tingin niya kay Euan.
Bigla tuloy s’yang pumunta sa shop nito.
“Anong nangyari sa boss n’yo?’ tanong sa isang tauhan nang masukan sa office ang lalaki na nakahiga, tulog na tulog sa maduming monoblock bed. Parang pagod na pagod ‘to sa pagkakahiga.
“Nag-extra po si bossing ‘dun sa talyer ni Amang. Katatapos lang n’yang mag-overhaul ng jeep.”
Nakapamewang na minasdan ang lalaki. Palagay n’ya napapabayaan na nito ang personal hygene. May stubbles na ‘to sa baba at panga. Hmm, she was just wondrin how it feels to be love by him? At bago pa man liparin ang kamalayan niya sa pagpapantasya ay gumalaw ang lalaki at nagmulat.
Parang nagulat pa ‘to nang mabanaag na nakatunghay si Gbarielle sa kanya.. napapahiyang bumangon si Euan.
“Uhm…nakatulog pala ako.”
“Pano ka naman yayaman n’yan patulog tulog ka.” Pahiklas na tinulungan n’yang ibangon ang binata ngayun lang n’ya na-realize na kahawig pala ni Leon Williams. “Ikaw kaya ka ba mayaman dahil sa hindi ka natutulog?” Humikab si Euan habang sinusuklay ng daliri ang buhok.
“Kailan ka pa naging endorser ng jeans? Nakita ko ‘yung billboard mo.”
“Just a couple of day’s ago. ‘Di ko na sinabi sayo biglaan, eh. Saka baka sabihin mo nagyayabang lang ako.” Humalakhak si Euan. “Alam ko naman na makikita mo rin ‘yung billboard sa Edsa dahil dumadaan ka ‘dun.”
“I’m so proud of you naman, Euan.” Niyakap niya ‘to.
“Balak kong hatiin ‘tong shop. Ang kalahati gagawin kong talyer. Palagay mo?” Sabay baling kay Gabrielle.
Kumurap kurap ang dalaga. She feel’s proud na hiningan siya ng kumento ni Euan. At na-appreciate n’ya ang bagay na ‘yun.
“Lahat ng negosyo ay okay. As long as you can handle it well. At hindi mo napapabayaan ang personal hygiene mo.” Sundot n’ya sa parang pagpapabaya na ni Euan sa sarili.
Napangiti ito.
“And don’t forget… I can pass around the hat. I can lend you a money if you need a finanscial assistance with fifthy percent interest nga lang. Para kumita naman ako.” Saka nagtatawa si Gabby. “And kunin mo ‘kong manager.” Biro pa.
Ngumisi si Euan. “Kung uutang ako sa’yo, nakapagtayo nga ako ng talyer gamit ang pera mo, hindi nga ako mamatay sa gutom mamatay naman ako sa taas ng interest ng pautang mo.” pagigil na binatukan ng pabiro ang binata.
“Magrereklamo ka pa. As if, na hindi ko alam na ako lang ang may guts na magpa-utang sa’yo. Dahil tiyak bago mo mabayaran ang pera ko,” naglabas ng five hundred peso bill ang dalaga mula sa bulsa ng skiny jeans na suot at inilahad sa harap ni Euan. “Nakikita mo ‘tong si Ninoy?”
Tumango ang tinanong.
“Dalawang kamay na ang gamit n’ya pangangalumbaba bago mo pa mabayaran ang pera ko.” At mataginting na humalakhak.
Hinimas ni Euan ang sariling baba. “Ganyan pala kahirap ang tingin mo sa’kin.”
Itinaas ni Gabby ang kanyang kilay nang pagkataas taas. “ Hindi lang basta mahirap ang tingin ko sa’yo.” Ipinag- diinan n’ya ang bawat kataga. “Kundi pulubi. ‘Diba alam mo ‘yun. ‘Diba?”
“Pulubi ka dyan. Patay na patay ka naman sa’kin.” Ganting sikmat. Ang lagay palalamang s’ya kay Heart Gabrielle Ledesma?
Ang lakas ng tawa ni Gabby. “Ba’t mo alam?”
“Hindi obvious.”
Saglit s’yang nagpaalam kay Euan at lumabas ng office nakalimutan n’ya ‘yung dalang Bake Macaroni na binili. Nasa Range Rover n’ya.
Pumasok pa ang dalaga sa loob ng sasakyan. Kaya hindi nakita ang pagdating ng isang guest ni Euan. Tuloy tuloy ‘yun sa loob ng office. Laking gulat n’ya nang pagpasok sa loob ng office ay bumuglaw sa kanya ang isa pang bulto ng katawan.
Sabay pang luminga sa kanya si Euan at ang babae. Si Phoemela. Agad na rumehistro sa utak. Sandal siyang napatda at hindi alam kung tutuloy pa sa loob. Ito ang pinakahuling babaeng gusto n’yang makita.
May dala rin ito. And what a coincidence─it was a Bake Macaroni also!
Akmang titikman na nga ni Euan ang dala nito. Pero tumayo na lang si ito at sinalubong siya.
“Ah, Phoem si Gabby, kaibigan ko,” inakbayan pa siya ni Euan. Binulungan. “Ngumiti ka naman.” Ibinalik nito ang pansin sa babaeng pino kung titinganan.
Ngumiti siya. Plit na pilit. Hindi nga ‘yun umabot sa kanyang tainga. Three is a crowd. Isip n’ya.
“I should go na siguro,” sa kawalang masabi sabay talikod.
“Teka,” agap na pigil ni Euan. Nahagip nito ang braso ng dalaga.
Tumigil siya pero hindi humarap.
“Para sa akin ba ‘yang dala mo?”
Napahinga siya. “You are a certified glutton talaga Eun. May kinakain ka na. Gusto mo pang kunin ‘tong dala ko.” Asik ni Gabby. “Ibibigay ko na lang ‘to sa mga tauhan mo.” Mabilis siyang lumabas ng office. Pakiramdam niya ay nagmistula siyang nene sa harapan ni Phoemela. She’s a real lady like in every inch! Halata ang finess sa simpleng pagkakatayo at pag-ngiti.
“Gabby!” Habol ni Euan. At nang lumingon ay na-blangko ang kanyang utak. Nawalan siya ng sasabihin. Bumuka ang labi pero walang nagnulas na tinig.
Sa pagtatama ng kanilang mga mata ay nabanaag niya sa mga nakangiting mata ng dalaga ang lungkot at sakit na pilit nitong ikinukubli. At siya, si Euan ay nagulumihanan.
“Bakit?” Ngumiti si Gabby pero kitang kita ang pagkislap ng lungkot sa mata.
Hinagilap niya ang tinig. Tumikhim siya. “K-kaibigan ko nga pala si Phoemela.” Lumikot ang paningin niya. Nagbaba ng paningin. Parang hindi niya kayang salubungin ang titig ng kaibigan.
“Ipinakilala ko na s’ya sayo nuon. Matagal na. Pero hindi mo masyadong napansin kasi busy ka.” Hindi niya maintindihan king bakit nagpapaliwanag siya.
“Yeah, I remember her.” Naka-ngiti pa rin Gabby. Pagkuway binalingan ang isangbtauhan niya na namataan. “Sa inyo na lang,” tumalikod na siya.
“Pupunta ako sa inyo sa birthday mo.” Habol ni Euan.
Hindi na siya lumingon. Kunway walang narinig.
I don’t think I would prefer to see you after this.
LEDESMA MANSION─ diretso siya sa kuwarto. Nagpalit lang siya ng pantulog at hindi na lumabas. Siya namang dating ni Ruru. May sarili kasi itong condo. Mas gusto ni Ruru tumira sa isang maliit na condo unit na abot lang n’ya ang lahat ng kailangan. Hindi gaya sa mansion na kailangan pa niya ng assistance ng isang katulong.
Gusto niya ay sariling kilos at galaw. Ayaw n’ya ng may ibang taong kasama sa bahay. Kaya sa Ledesma Mansion, si Gabby lang at ang mga katulong ang nakatira. Ang kanilang mga magulang ay nasa isang world tour. They deserve that after a long long years na pagpapayaman.
“Si Ma’am Gabby n’yo?” paakayat na siya ng stair case. Si Manang Luding ang tinatanong n’ya. Ito ang umaasikaso lahat ng pangangailan ni Gabby.
“Nasa kuwarto ho,” tumango lang si Ruru. At nakangiti nang umakyat sa hagdan.
Hindi na nasabi ni Manang Luding na matamlay ang alaga niya pag-uwi. Sa Ledesma Mansion kasi, silang lahat ay alerto at aware sa difficult mood ng dalaga. Very expressive kasi ito sa nararamdaman. Kapag Masaya ang dalaga at in good-mood ay energetic ito. At kapag galit lahat ay nasisigawan. Walang sinumang puwedeng kumausap. Bihirang bihira nila itong makitang depressed, tahimik o matamlay. Nito na lamang mga nakaraang araw ay palagi itong nagta-tantrums na parang bata. Gaya ngayun.
Si Ruru, yayain sana n’yang mag-bonding ang kapatid. Alam n’ya na mae-excite ito kapag niyaya n’yang mag road race. Gustong guto kasi nitong naa-appreciate ang driving skills at galling sa pagmamaneho. Tiyak na tiyak niyang matutuwa ito. Bihirang bihira kasi sa kanila ang ganitong pagkakataon na makalabas siya sa office ng maaga. Masiglang masigla n’yang tinulak ang pinto.
“Hello!” dire-diretso sa kinauupuang rocking chair ni Gabrielle. Nakaharap ito sa TV. Walang kakilos-kilos.
“Hey, what’s up?’ pilit pa ring pinasigla ang tinig. Kahit napansin na n’ya ang matamlay na atmosphere sumalubong. Ang liwanag lang ng TV ang nagsisilbing tanglaw sa kabuuan ng malaking kuwarto.
Si Gabby nakatingin lang ‘to sa TV pero wala ‘dun ang pansin nito. Wala ring kalakas lakas ang paraan ng pagkakahilata nito sa rocking chair na bahagyang umuuguy-ugoy.
“I-test drive natin ‘yung bago mong sports car.” Pang-iingganyo pero ni hindi tuminag si Gabby. At s’ya’y naalarma na. Sa sinabi sapat na ‘yun para mabuhay ang dugo nito sa katawan. At dapat excited na rin ‘tong umaayon sa kanya.
“Next time na lang,” Gabrielle said instead.
Kinabahan na si Ruru. Nagyun lang niya nakikitang ganito ang kapatid.
“What’s wrong?” napalis lahat ng excitement na nadarama kanikanina lang. bahagya siyang nakunsensya. Nawala sa isip nyang baka may problema ang kapatid o baka masama ang pakiramdam. Nasanay kasi siyang laging Masaya ang kapatid at energetic. Kaya hindi tuloy niya napansin ang pananamlay nito.
“Are you okay?”
Hindi umimik si Gabrielle.
Wala naman talagang problema. Nanamlay lang siya nung nakita si Phoemela sa office ni Euan.
CHAPTER 6
Si Euan, nagmumuni-muni sa infact na naramdaman sa nakitang kalungkutan sa mga mata ni Gabby kanina. Hindi niya maiming apektado siya sa ipinagkakagauon nito. At tumatanggi ang isip niya sa ideyang baka nga tutoo na…ano─mahal siya ni Gabby? Eh, ni hindi nga nito sinasabi na mahal siya nito kahit bilang kaibigan lang. Pakli sa isip. Bakit naman ipagpipilitan ng kaibigan na ligawan siya kung wala ‘tong pagmamahal sa kanya? Tanong sa isang sulok ng isip.
Possible kasing nagseselos lang si Gabby kay Phoemela o sa mga babaeng napapadikit sa kanya dahil nasanay ‘tong siya lang ang babaeng nakakalapit maliban sa dalaga. Ah, hindi na n’ya alam kung anong dapat isipin.
Kanina nga parang nakahalata si Phoemela na nawala siya sa mood pagkatapos niyang habulin sa labas si Gabrielle. Napapikit pa siya sa alaalang ‘yun.
“Bakit hindi ka mag-isip ng ibang negosyo instead of talyer?”
Naulinigan niyang wika ni Phoemela na siyang nagpakurap at nagpabalik sa kanyang kamalayan na lumilipad.
“Tulad ng anong negosyo? Kunot ang nuong tanong. Medyo dismayado siya sa narinig. Inaasahan niya na susuportahan nito lahat ng desisyon na gagawin. Humalukikip ang babae. “Mag buy and sell ka ng kotse at magbukas ka ng accessories and auto body parts. Para hindi naman masyadong madumi ang negosyo mo. At saka parang hindi ka aasenso kung talyer lang ang bubuksan mo.”
Wala sa sariling napukol n’ya ng tingin ang dating kasintahan. Ewan ni Euan kung bakit may pagkadis-gusto siyang nararamdaman sa patuloy nitong pangdi-discourage sa negoyong bubuksan.
Humakbang palapit sa lalake si Phoemela. “And besides ang street na’to ay ilang talter na ang nakatayo. Tapos magbubukas ka pa ng isang talyer din.”
“Ideal kasi ang lugar na ito para sa isang talyer. Kaya maraming talyer ditto. Saka kulang pa ang capital ko para sa mga sinasabi mong negosyo.” Paunawa na medyo napapahiya.
“Sabi mo pahihiramin ka ‘nung kaibigan mo ng pera? Why don’t you grab it anyway, siya naman ang nago-offer.”
Mapaklang napangiti si Euan sa suhestyong ‘yun.
“Ayokong mag-take advantage sa offer ni Gabby. Hindi rin naman ako kumportable sa mga negosyong sinasabi mo. Paano ko imamanage ‘yun?” sinulyapan niya ang babae. Hindi na niya nagugustuhan ang tinatakbo ng kanilang usapan.
“Hindi ka naman nagti-take advantage. Kaibigan mo siya. Balewala dun kung manghiram ka man ng malaking pera sa kanya dahil mayaman ang kaibigan mo.” Nagpagitaw si Phoemela ng isang matamis na ngiti sa labi. Malambing pang humawak sa braso ng lalake.
“Tanggapin mo ang offer ng kaibigan mo at tutulungan kitang i-manage ang negosyong sinasabi ko sayo.” Tiningnan ni Euan ang palad ng dalagang nakapatong sa braso niya at pilit inarok ang concern sa mga mata nito. Pero bigo siya.
At siya na ang napahiya sa kanyang sarili na sa wari ay panghihimasok ni Phoemela sa desisyon. Ipinilig ni Euan ang ulo sa isiping ‘yun. Baka wala lang siya sa wisyong makipag-usap ngayon.
Sinapo ng malambot na palad ni Phoemela ang pisngi ni Euan. Masusing tinitigan.
“Anong problema?”
Kumurapkurap si Euan. Ang ganda ng mga mata ni Phoemela. Ang ngiting nakabakat sa mga labi nito ay nagdudulot sa kanya ng isang libong kaligayahan.. nakakahalina ang kabuuan ng mukha nito. Alanganin siyang hagkan si Phoemela. Hanggang sa wari ay naramdaman ng lalake at mabanaag sa mga mata nito ang panunudyo sa pagaalangan niya.
Tuluiyang hinagkan ni Euan ang babae. Ang banayad na dampi sa mga labi nito ang pumalis sa lahat ng naglalaro sa kanyang isip. Ito pa rin ang babaeng minahal at mamahalin niya. Ang gusto niyang makasama habang buhay. Ang babaeng dahilan ng lahat ng kanyang pagsisikap sa buhay.
SA LEDESMA MANSION, sa function hall katabi ng lawn. Hindi kumpleto ang party dahil wala ang celebrant. Isang surprise birthday party ‘yun para kay Gabrielle. Pero wala ito.
Si Euan ay akay akay ni Manang Luding papasok sa loob ng nagsilbing hall. Nakita ni Manang Luding ang lalake sa may gate alanganing pumasok. Paalis na nga siguro ito nang mamataan niya.
“Hindi mo ba alam kung nasaan si Gabby?” si Manang Luding.
Mulagat siya ang buong akala niya ay narito ang dalaga.
“Hindi, eh,” gusto niyang mapakamot sa ulo. “Nasaan po ba si Gabby? Saka bakit may party?”naguguluhang tanong. Actually kaya nga siya narito ay para bisitahin ang kaibigan kung may sumpong na naman dahil hindi napapagawi sa office niya. ‘Yun pala ay wala si Gabby sa kanilang mansion.
Bago pa nakasagot ang matandang babae ay lumapit sa kanila ang isang babaeng nasa early 30’s. Mukhang masungit pero very friendly ang ngiting nakabakat sa labi.
Naka-corporate attire ‘to at parang ito ang punong abala. Naalala niya kamukha nito ang isang babae sa isang life size family portrait na naka-display sa sala ng mga Ledesma.
“Hello, im Ruru, Gabby’s elder sister.” She extended a hand. Natural na natural ang paraan ng pagbati nito at pagngiti.
“You supposed to be, Euan’ Gabby’s closest friend, are you. Thatnk you for coming out?”
Alanganin siyang ngumiti. Kahit low profile ito ay intimidating pa rin ang aura. Nahuli niya ang pag-ikot ng eyeball ni Ruru. Kasunod ang paghigit ng hininga.
“Alam mo ba kung na saan si Gabrielle, I mean where she might be? Kaibigan mo siya at alam ko ikaw ang nakakaalam ng mga escapedes n’ya at hang-out.”
Muli siyang umiling. Medyo napapahiya na s’ya at this time. Oo nga naman dapat alam n’ya kung nasaan na nga ba ang babae.
Pumiksi ang babae.
“It was a surprise party for her. Pero palpak ang exhortation ko. I should communicate with you, hay. Gabby, asan ka na ba?” pabuntong hiningang usal. Iginiya siya nito sa isang gawi. Hindi niya alam kung nawala ba ‘to sa sarili sa pag-akay sa kanya sa dami ng iniisip at iginigiya siya nito kung saan.
Ang mga mata nito ay naghahanap. At namataan naman.
“Come on,” medyo bulmilis ang hakbang nito palapit sa dalawang aristokratang matanda na nakatayo sa isang sulok. Nagmamasid lamang sa mga bisita.
Magulang ‘yun ni Gabby. He’s quite sure. Kamukha kasi ang dalawa nung ipinakitang picture sa kanya ni Gabby nuon na parents daw nito. Madalang kasi siyang pumunta sa mansion ng mga ito. At ni minsan hindi pa sila nagpangipangita ng personal. Panay sa kuwento ng lang ni Gabrielle nakikilala ang mga magulang nito na pinaghihinanakitan nuon.
“Ma, Pa, si, Euan,”
Biglang gumitaw ang isang malaking ngiti sa labi ng dalawang matanda.
Animo matagal na siyang kakilala.
Bumalik ang atensyon ng dalawa kay Ruru nang namumuroblema itong nagsalita. Gusto pa yatang pumadyak sa malaking pagkadismaya.
“Pano ba ‘yan… palpak ang plano kong surprise party para kay Gabrielle. Akala siguro niya nalimutan natin ang birthday n’ya.”
“I think so, hija,” dati naman kasi hindi sila nagce-celebrate ng birthday nito. Gini-greet lang nila si Gabrielle thru phone call. “Don’t feel sorry, Ruru. Don’t blame yourself. Hindi rin naman niya kasi maiisipan bibigyan mo siya ng isang surprise party.”
“Ma’am!” sabay sabay silang napalingon sa pinagmulan ng tinig.
“Naiwan po ni Ma’am Gabby ‘tong celfone niya sa kuwarto. Saka po may card akong nakita nakapangalan kay Ma’am Leticia. Nakuha ko po ‘yan sa ibabaw ng brass bed.” Sabay abot ng celfone at card.
“My God, kaya naman pala walang sumasagot sa mga phone call ko.”
Binuklat ni Mrs. Ledesma ang card. At mahinang binasa.
“Ma, it was’nt only my day but your day too. Thank you for bearing me when I was still a helpless babe. I love you.”
Saglit na walang makaimik sa kanila.
“Kaya pala bago kami umuwi ng Papa mo ditto may na receive pa akong gift from her.” Dagdag pa.
Matatapos na ang party. Wala pa rin si Gabby. Si Mrs. Ledesma, hindi siya iniwan. Lagi lang siya sa katabi nito. Si Ruru ang umaasikaso sa mga kaibigan ni Gabby. Pa saglit saglit lang sa gawi nila.
“Euan, hijo, you don’t know how much I thanked you,” hinawakan pa ni Mrs. Ledesma ang kamay niya. “Simula nang magkakilala kayo ng anak ko at maging magkaibigan, hindi na siya naging mapaghanap ng atensyon namin.” Pagkabait bait ng ngiti nito sa kanya. Kulubot man ang palad ng matanda pero malambot pa rin ‘yun.
“Kapag nga may pagkakataong nagkakakuwentuhan kami ni, Gabby, ikaw lang ang laman at bukambibig niya.” May kumislap pa sa mga mata ng matandang babae. Kasing kislap ng suot nitong hikaw ng diamond.
“Ganito si Euan, ganuon si Euan,” nagmuwestra pa ang mga kamay nito. Nailing. She’s very fond of you, hijo.”
Proud naman siya sa narinig. Napatunayan niyang pinahahalagahan pala ni Gabrielle ang pagkakaibigan nila. ang ginhawa ng pakiramdam knowing na hindi siya minamata ng family nito. Lihim siyang napangiti sa isip. Si Gabby lang ang nang mamata sa kanya.
Madaling araw na. Wala pa rin ang dalaga. Tapos na ang party.
“Please try to find Gabrielle, Euan.” Pakiusap ni Ruru. Malamlam ang mga mata. “These past few day’s kasi Manang Luding have noticed her being quiet. Alam mo naman ‘yun kung ano ang napagbubuntunan kapag may talangka sa ulo.” Hindi malaman ni Ruru kung tatawa ba o sisimangot. Pareho naman nilang alam na delikado ang drag racing.
Tumango na lang siya.
Matagal na ring tumiigil sa drag race si Gabrielle simula ng lagi silang magkasama at harangin niya lahat ng invitation para kay Gabby for Drag Race Competition. Medyo binundol ng kaba ang dibdib. Bistado n’ya kung gaano kabilis magpatakbo ng sasakyan ito. Sa saglit niyang pagpikit parang kidlat ang pagitan sa kanyang isip ng huling laban nuon ng dalaga sa competition ng isang car race. Nakakarindi at nakaka-angat ng puwet ang mga skid nito.
Sa panahong ‘yun natuto siyang manalangin para sa kaibigan.
Gamit ang kanyang owner type jeep ay binagtas niya ang daan patungong zigzag road ng Rizal. Habang papalapit sa lugar ialng sandal pa at dalawang humahaginit na kotse ang kanyang nasalubong. Minasdan niya ‘yun sa side mirror. Kay daling lumiit ng dalawang kotse sa kanyang paningin habang papalayo. Nagulo pa ng bahgya ang kanyang buhok sa hanging humampas sa kanyang mukha sa pagdaan ng nagkakarera.
Ipinasya niyang ihinto ang sasakyan. Babalik ang dalawang kotse alam n’ya. Hihintayin na lang n’ya duon. Inisip ni Euan na baka ang dalaga ang isa sa sakay ng kotse.
Umibis si Euan ng sasakyan. Hindi naman siya nainip sa paghihintay. Mayamaya pa’y natatanaw na ang isang kotse papalapit. Huminto ‘yun sa hulihan ng owner type jeep ni Euan. Umibis si Gabby buhat duon. Ngiting ngiti.
Parang mauubusan ng putting dugo ang lalake nang mamukhaan ang kaibigan at ang klase ng nakakalokong ngiti nito.
“Kumarera ka na naman,” madilim na madilim ang mukha ng lalake. Mistulang osong lalamon ng tao.
“Medyo,” animo nakakalokong sagot ni Gabby. Sumandal sa kanyang kotse. “Kanina nagcelebrate na’ko ng birthday ko kasama ‘yung mga bata sa foundation namin. Binigyan ko na rin ng gift si Mama.” Bigay alam bago pa muling manita si Euan. Tumalikod si Gabby. Maya maya ay patawatawang humarap sa kanya. “Ikaw what you doin here, man?”
“Hinahanap kita!” napipikon na siya sa palokong anyo at pananalita ng dalaga. There was something different from her. Hindi lang niya mapagwari kung ano. At si Gabriell ay biglang ngumisi.
“Bakit mo ako hahanapin? Hindi naman ako aso. Saka marunong akong umuwi ng bahay.” Pamimilosopo.
“Lasing ka ba?” angil. Pagalit na hinawakan sa braso ang dalaga at iniharap.
“Hindi kaya,” iwinaksi ang kamay na pumipigil sa braso niya.
Pero hinila siyang muli ni Euan. Pinisil sa panga. Walang sabi-sabing inamoy ang kanyang bibig. Hindi nga amoy alak ni Gabrielle. Pero wala ‘tong ipinagkaiba sa mga lasing. Ang paraan ng pananalita at pagngiti-ngiti. Sinuring maigi ng lalake ang kabuuan ng kaharap. Nakangiti si Gabby, nakakaloko at sa mga mata ay may nababanaag siyang lungkot. Hindi rin nito masalubong ang mga titig niya. Panay ang iwas nito ng tingin. Hindi rin mapakali sa pagkakatayo. Humarap at sumandal ito sa sariling kotse.
Lumamlam ang anyo ni Euan.
“May problema ba, Gabby?”
Ngumiti ng mapakla ang dalaga.
“Pag-uasapan natin kung may problema ka.”
Nanantiyang tingin ang isinukli ni Gabby sa sinabi ni Euan. Hindi nabubura ang mapaklang ngiti sa labi.
“You want me to spill it out, huh?” sarkastikong tanong. Kasunod ang pag-gulong ng tawa sa lalamunan. Umupo siya sa hood ng kanyang 2008 Jaguar XK-Series. Tumabi si Euan sa dalaga.
“Nagdadalawang isip ka ng magsabi sa’kin ngayon ng problema, ah. Ibig bang sabihin n’yan…dalaga ka na nga at ayaw mo ng magsabi ng problema mo, eh.” Kantiyaw. Dinunggol pa sa balikat ang katabi.
Ngumuso si Gabby. “Tsismoso,” angil “Pag nalaman mo ang problema ko─im sure laglag ‘yang panga mo.”
“Bakit buntis ka?” eksaheradong bulalas. Tutop ang bibig at aanimo gulat na gulat.
“Ulol!” Asik
“Ah, sorry, nalimitan kong wala ka nga palang matres.” Saka humalakhak. Maya-maya ay sumeryoso. “Nalalayo tayo sa problema mo, eh.”
Humikab si Gabrielle. “Actually wala namang problema.”
Kumunot ang nuo ng lalake.Seryosong tinitigan ang katabi.
“Ano bang ipinagkakaganyan mo na naman?”
Sandaling minasdan ng dalaga si Euan bago nagsalita.
“Ikaw,”
“Ako? Bakit ako?” gulat. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis. Kung bahagi pa rin ito ng pagbibiro ni Gabby.
Bumuntong hininga si Gabrielle at tumingin sa malayo.
“I really want you to be my boyfriend but you turned me down dahil kay Phoemela.” Malumanay na saad.
“Pinagnanasaan mo pala ako, ha.” Tangkang biro. Hindi man lang tumawa si Gabby. Seryoso nga ito sa sinabi. Isip niya.
“I want you for the security of your companionship and availability you’ve given.” Hummaplos ang palad sa sariling batok. “Hindi ko alam pero gusto kitang maging boyfriend. ‘Yun ang nararamdaman ko. Naiinis ako kay Myra at nai-insecure ako kay Phoemela. Nasasaktan ako kapag naiisip kong gusto mo si Phoemela over me. Gusto ko ako lang ang laman ng isip mo.” Nilinga niya si Euan na salubong ang kilay na natitig sa kanya.
Gusto niyang matakot sa kung ano mang kalalabasan ng pagtatapat niya ng niloob pero hirap na rin siya sa pagkikipkip ng nilalaman ng kalooban.
“Alam mo ba ‘yung pakiramdam na wala ka nang ganang magpatuloy sa buhay? ‘Yung parang wala nang dahilan para gumising ka pa kinabukasan dahil wala namang dahilan pa to strive. Dahil ‘yung pinahahalagahan mong tao ay kasama ng iba.”
May sumundot sa puso ni Euan.
“I always wanted to make you happy only to find out na ang taong makakapagpasaya sayo ay si Phoemela. Mabigat sa loob ko ‘yun as I hope na sa akin mo matatagpuan ang happiness na kailangan mo.” Pumalatak si Gabrielle. Uminit ang sulok ng mga mata. Humigit siya ng hangin para mapigilan ang pagpatak ng nagbabantang luha.
Si Euan hindi matagpuan ang sariling tinig.
“Sa isip ko pa lang pinahalagahan na kita, Euan, and it was only a week ago when I had realized na humahabi na pala ako ng mga pangarap na kasama ka.” Gumitaw ang isang mapaklang ngiti. “But don’t worry, pangarap lang ‘yun. Walang katuparan. Hindi possible.” Sinulyapan pa ng dalaga si Euan. Wala siyang makitang reaksyon. Blangko ang anyo nito.
Kinagat niya ang pang-ibabang labi. Galit ba si Euan? Iiwasan na ba siya nito? Tanong sa isip. Mas natatakot siya sag alit nito kaysa mapahiya sa harap ng lalake.
“Im sorry, Euan. Hindi ko sinasadyang pahalagahan ka ng ganito.” May bumikig sa lalamunan… “k-kung iiwasan mo ako after this basta lagi mong tatandaan…kahit saan ako magpunta ikaw ‘yung nagiisang taong pinahalagahan ko ng ganito. Na kapag nabigo ka kay Phoemela, im just hanging around kahit bilang isang kaibigan, masaya ako kapag nakikita kitang masaya.”
Wala sa sariling nayakap ni Euan ang dalaga. Nahihirapan siya nalamang kalagayan ng damdamin ni Gabby. “Im sorry,” bulong “ hindi ko alam na nasasaktan na pala kita.” Humigpit ang yakap niya sa dalaga. Bakit parang tagustagusan ang nararamdamang sakit at lungkot ni Gabby? Tumatagos hanggang sa kaibuturan ng kanyang puso. At gusto niya ‘yung pawiin kahit papano.
Kumalas si Gabrielle sa pagkakayakap.
“Don’t worry, im okay. As long as you’re okay and happy trust me. Don’t feel sorry for me.” Peke ang ngiti sa labi. “I’ll go ahead.” At walang lingong likod na lumulan ng kotse.
Napipilitan tuloy bumaba ng kotse si Euan.
Pinasibad ni Gabby ang kotse hindi na hinantay na makapag paalam pa si Euan sa kanya. Hindi niya hahayaang may makakitang umiiyak siya.
God! Ang sakit! Mas masakit pa sa umaantak na sugat sa katawan. Ano bang puwedeng inumin para pampaampat ng kirot ng puso? Ano bang anesthesia ang puwede sa makirot na damdamin?
Kailangan na rin niya siguro ng pang-pump ng puso para lang huwag ‘yung tumigil sa pagtibok.
Nasalubong pa ni Heart Gabrielle sa front door ng mansion ang birthday consultant na kinuha ni Ruru. Tumango ‘yun sa kanya.
“Gab? Where have you been? We been waiting for you for an hour. I been stand out freezing my eyes waiting for you.” Nababahalang kaagad na sabi ni Ruru na nasa mansion pa rin pala sa nakitang anyo ng kapatid.
“You should not really have waited up, nag- celebrate na ako ng birthday ko kasama ‘yung mga bata sa foundation na sinusuportahan nina Mama at Papa.” Tuloy tuloy sa staircase ang dalaga.
Hindi nakaligtas sa matalas na paningin ni Ruru ang pamumula ng mga mata ng bunso. “Gab, umiyak ka ba?”
“Hindi, uh.” Pabiglang sagot. Pero hindi nilingon ang nagtanong. “Ikay, what you still up here?”
Gusto niyang sabihing ‘Im so bothered about you’ pero iba ang lumabas sa bibig.
“Tinamad na akong umuwi sa condo ko.”
“Ah, okay. Tulog na ako.” At direretsong umakyat sa kanyang kuwarto.
‘Sa isip ko pa lang pinahalagahan na kita’ paulit ulit na umaalingawngaw sa pandinig ni Euan. Nahimas niya ang sariling nuo. Pinasadahan ng palad ang buhok. God! Hindi niya malaman ang iisipin sa nangyayari sa kanilang dalawa ni Heart Gabrielle. Sa isip ay kung paano pa sila makakakilos ng normal kung ganito na ang damdamin para sa kanya ng kaibigan.
Hindi niya kayang basta na lang iwasan ito. Ngayon pa nga lamang na maghapon itong hindi dumaan sa shop ay laman na ‘to ng isip niya.
Hindi kasi lumilipas ang buong araw na wala itong padalang kung anu-anong pagkain. Lahat ng binibili nito at kinakain lagi siyang ka-parte.
Para ngang lahat ay gustong ibigay sa kanya ni Gabby dangan nga lamang at nag-aalala itong ma-offend siya. Kahit lagi siya nitong nilalait alam niyang biro ‘yun. Hindi kasi ito nagpapakita ng concern sa salita but by action. Hinila ni Euan ang maliit na drawer ng table. Binisita ang celfone na bigay ni Gabby kung may text ang dalaga pero wala. Ang gadget ay ilang araw na ginamit nito at nakita na lamang niya sa kanyang drawer. Iniwan ni Gabby. Bigay daw sa kanya. Tumunog ‘yun tumawag ang dalaga kaya niya nalamang iniwan ‘yun sa kanyang drawer. Alam kasi ni Gabby na hindi niya tatangapin ang celfone kapag iniabot sa kanya ng personal.
CHAPTER 7
LUMIPAS ang ilang araw, lingo, walang Gabby’ng nagparamdam.Dumalaw siya sa Ledesma mansion. Si Manang Luding ang nakausap niya. Si Ruru ay na sa sariling condo na. Si Mr. and Mrs. Ledesma ay balik Europe.
“Na sa Las Vegas si Gabrielle, hindi ba sinabi sayo?” balik tanong nito.
Siyempre hindi niya alam kaya nga siya nagtatanong at nagulat siya sa nalaman.
Taka si Manang Luding kung bakit hindi alam ng lalake na lumabas ng bansa ang dalaga.
May kaunting hinanakit siyang naramdaman. Hindi man lang nito nagawang ipaalam sa kanya na aalis pala ito. Sa kauna-unahang pagkakataon pakiramdam niya ay initsapuwera siya ng kaibigan.Inis siyang umalis.
Napapakamot na lang ang matanda sa biglang pag-alis ni Euan na tila wala sa sarili.
“Ano bang nangyayari sa dalawang ‘yun? Magkaibigan nga sila ng alaga ko. Pareho silang aning-ing.” Anya sa sarili.
After three weeks, umuwi si Gabrielle.
“ManangLuding ‘yung mga bagahe ko, lahat sa kuwarto dalhin.” Ibinagsak niya ang katawan sa brass bed. May jet lag pa siya. Ang mga mata’y nakatutok sa kisame. Pinakikiramdaman niya ang sarili. Normal na uli ang daloy ng kanyang dugo. Payapa na uli siya. Wala na ang emosyong nagpapagulo sa isip at may nag-lalaro sa utak na nagpa-miss call si Gabrielle kay Euan.
Gabby’s back in harness! Ready to play a mess.
Agad ang pagdating ng isang text galing kay Euan.
‘Damn you! Hindi ka man lang nagpa-alam.’
Napahalakhak ang dalaga. Tumunog uli ang celfone. Gumuhit ang isang ngiti sa labi.
‘Dito ako sa labas ng kuwarto mo.’
Umawang ang labi kasunod ang pagtili. Napatalon siya mula sa kama. Kusang bumukas ang pinto. Iniluwa si Euan.
“Hey, I’ve missed you.” Halos ibato ang katawan sa lalakeng yakap-yakap ng mahigpit. “I terribly missed you.”
“Aba, na miss din kita baka akala mo. Walang nagpapadala sa akin ng pagkain. Tingnan mo namayat tuloy ako.”
Lumabi si Gabby.
“Balita ko naglustay ka daw ng pera.”
“Medyo,” tumawa siya. “may pasalubong ako sayo.” Binitawan ng dalaga si Eaun at naghalungkat sa malalaking paper bag na uwi. May inilabas na isang mamahaling plastic.
“I got something for you.” Inilabas ng dalaga ang nasa loob ng plastic.
Black and white long sleeve polo na Hugo Boss. Ang paborito iyang brand na hanggang asam lang at tingin dahil na mamahalan siya. Napapalatak siya. Hindi makapg-salita.
“Dagdag pogi points kapag nag-date kayo ni Phoemela.”
Nalito si Euan. Lihim na pinagmasdan si Gabrielle. Nakatungo ang dalaga kaya hindi niya kita ang mukha nito. May kinukuha pa itong kung ano sa ibang paper bag. May inilabas itong isang Louis Vuitton bag at iniaabot sa kanya. Patda ang lalake. Hindi malaman kung pano magre-react.
“Hoy, Gabrielle, ayoko ng ganyang biro.” Di makapaniwalang tinatanggihan ang bag. Pinag-iisipan ba nitong bakla siya?
“Sinabi ko bang sayo ‘to?’ taray ni Gabrielle. “Ibigay mo kay Phoemela. Kaming mga babae ay mahilig sa bag. Sabihin mo na lang galing sayo.” Walang anumang dagdag.
“Gabby?” pilit binasa ang damdaming gumuhit sa mukha nito.
Mapilit ito. Hindi niya matanggihan pero ipinalam pa rin niya kay Phoemela na galing ‘yun sa dalaga. Ang ikinabahala ng lalake ay nasundan ‘yun ng maraming beses. Ang Louis Vuitton bag ay nasundan ng different item from Just Cavalli, Versace, Santa Maria Novella. Hindi niya maintindihan si Gabby. Obvious namang nasasaktan ito sa ginagawa hindi lang nagpapahalata. Ayaw namang magpasupil.
“Gustong magpasalamat ni Phoemela sayo sa mga binibigay mo sa kanya.” Minsan ay sabi ni Euan.
“Don’t mention it. Pag Masaya siya, Masaya ka na rin. Masaya na rin ako” pabalewalang saad. Ipinagpatuloy niya ang ginagawang pagbabasa ng file sa computer. Si Euan ay na sa easy chair. May gusto pang sabihin. Humahanap lang ng tiyempo.
“Gusto ka niyang pasalamatan ng personal.”
Automatiko ang pabiglang pagtingin ni Gabby sa kaharap. Nilinis ni Gabrielle ang lalamunan. Tinantiya si Euan sa sasabihin dito.
“Hindi ko siyang gustong makita.”
Hindi naman nabigla si Euan. Ang tutoo alanganin din siyang ipaalam ang gustong pakikipagkita ni Phoemela kay Gabby. Have a heart naman with Gabrielle diba?
Pero na over look ni Euan ang biglang pagpunta ni Phoemela sa office ni Gabby. Naging ang huli ay nagulat nang walang paalam na pumasok ito ng office kasunod ang kanyang secretary. Kasalukuyang nagchi-check ng online business niya ang dalaga.Takot ang naka badha sa mukha ng secretary.
“Ma’am, sorry. Ayaw niyang paawat,eh.” Hinging dipensa sa tuloy tuloy na pagpasok ng babae.
Nawala man sa mood pagkakita sa babae ay hindi siya nagpakita ng pagkadisgusto sa ginawi nito. Si Euan lang ang nakakagawa ng ganung bagay na walang pahintulot na pagpasok sa office niya.
Tinanguan ng dalaga ang secretary. Nakakaunawang lumabas ang secretary. Ngumiti ang dalagang si Phoemela. Very friendly ‘yun siugro ang ngiting kinahuhumalingan ni Euan ditto.
“Gusto ko lang i-invite ka for a dinner this evenin, if that’s okay to you.pero kung busy ka,” sadyang pinutol ang sasabihin.
“Uhmm…” kunway pinagiisipan niya. Ang utak ay nagiisip na ng idadahilan upang makaiwas dito. Ang makita nga lang si Phoemela ay malaki na ang nagawang epekto sa kanya mentally ‘yun pang makaharap n’ya ‘to ng more than a second.
“Please…” ang tamis tamis ng pagkakangiti nito. Malambing dina ng tinig. At ‘yun na hindi na siya nakatanggi. Pagka-alis ng babae sumama ang pakiramdam ng dalaga. Nagsimula na naman siyang kainin ng insecurities pumayag na siya pero nalilito pa rin kung tutuloy nga siya.Tuluyan na siyang nawala sa mood at hindi na nagawang balikan ang pagchi-check ng kanyang online business.
Itinaas niya ang paa sa ibabaw ng table. Hindi na niya hinubad ang suot na boots. At namumuroblemang sinapo ang ulong biglang-biglang nanakit. Inabutan ni Euan ang dalaga sa ganuong ayos.
Hindi na n’ya kailangang magtanong kung bakit. Dumaan din sa kanya si Phoem at tuwang-tuwang ibinalita ang pakikipag-usap kay Gabby kaya siya napahangos sa office ng dalaga. Alam na alam na n’ya ang kasubod nuon.
“Galing siya dito?” mas higit ang pagkumpirma sa tanong.
Marahang tumango si Gabby. Sapo pa rin ang ulo. Matamlay na matamlay.
Gustong sisishin ni Euan ang sarili. At hindi n’ya nabalaan na huwag basta basta pupunta kay Gabby sa office. Mahal niya si Phoemela pero hindi naman niya maaatim na makitang nagkakaganito ang dalaga dahilan sa presensya ni Phomela. Hindi naman ipinagkakaila ni Gabby na naninibugho siya sa babae.
Walang ka buhay buhay ang mga matang tumingin kay Euan.
“Bakit hindi mo siya binawalang pumunta ditto?” may tigas sa tinig. “Masaya na ako sa nalalamang Masaya na kayo. Pero kalabisan ng makita ko pa siya.”
“Hindi ko alam na sasadyain ka niya dito”
“Gusto kong malaman mo na nasasaktan ako kapag nakikita ko siya.” Marahas siyang huminga. “kinakain ako ng insecurities ko.”
“Im sorry,”
Hindi okay si Gabrielle nauunawan ni Euan. Hindi niya iniwan ang dalaga hanggang sa oras ng pagkikita ng dalawa.. ipinag-drive niya si Gabby gamit ang Chevrolet Corvette nito. Very unsual ang katahimikan ni Gabby sa loob ng sasakyan. Ang ulo’y inihilig sa wind shield. Sa labas nakatanaw ang dalaga.
Hindi nagpaalalay si Gabby sa paglalakad.
“Oh, bakit magkasama kayo?” si Phoemela.
“Gabrielle was not feeling well.” Si Euan na ang sumagot. “ipinag-drive ko siya.”
“Ganun, ba? Im sorry,” patda si Phoem.
“Okay lang,” pilit siyang ngumiti. How she wish na matapos na ang oras na ‘to. Hanggat maaari iniwasan niyang tingnan ang magandang mukha ng kaharap.
“Phoem, sabihin mo ang gusto mong sabihin kay Gabrielle para mai-uwi ko na siyas. She need’s a rest.” Euan was on bed of thorns.
Walang ka alam alam si Phoemela sa ipnagkakaganuon ng dalaga. Parang masayang Masaya pa nga ito pagkakita kay Gabrielle.
“Ayaw n’yo bang mag-order ng kahit ano?”
“Huwag na.” si Euan pa rin.
Nangunot sandali ang nuo ni Phoemela. Pasulimpat na tiningnan si Euan.
“Actually I just wanna say thank you, Gabby, for everything you’ve given unto me. Nakakahiya man sabihin ilang taon mang magtrabaho ako sa bangko as a teller hindi pa rin ako makakabili ng mga iibinibigay mo sa akin.”
Muli siyang nagpagitaw sa labi ng isang pilit na ngiti. “Don’t mention it, kaibigan ko si Euan. Ang importanteng tao sa kanya ay bibnibigyan ko rin ng importansya.. Masaya si Euan sayo. Everytime na napapasaya mo siya. I feel happy too.”
May humaplos sa puso ni Euan. At ayaw n’ya ‘nun. Baka dahil lang sa awa at kabutihan ni Gabby ay maisakripisyo niya ang sariling damdamin. At talikuran si Phoemela at piloting mahalin ang kabigan. Hindi naman tama ‘yun.
“Napaka-suwerte ni Euan having a friend like you, sana pumayag kang maging maid of honor sa kasal naming.”
Nayanig siya. Yanig ang buong pagkatao at isip. “R-really?” may bumikig sa lalamuna.Bigla siyang nangapos ng hangin. Akala niya ay may panahon pa siyang mapansin ni Euan bilang isang babae. Hindi bilang isang kaibigan lang. ‘Yun naman pala’y may plano na ang dalawang pakasal. Ganun na pala kalalim ang relasyon ng mga ito.
Daig pa niya ang sinabugan ng bomba. Ang kanyang yatang puso’y namatay ng maraming beses sa sandaling ‘yun. Parang dinikdik siya ng langit at lupa.
CHAPTER 8
PALAKAD LAKAD si Ruru sa sala ng kanyang condo. Kanina pa niya kino-contact si Gabby. Ring lang ng ring ang phone nito. Kinakabahan siya. May ultok siguro si Heart Gabriel.
Sabi ni Manang Luding ayaw daw makipag-usap ng alaga sa kahit sino. Lahat silang mga maid’s ay nabubulyawan. Kaya pala ilang call’s na ang ginawa niya dito ay ni isa walang sinagot. Hindi rin nag-return call. Napilitan tuloy siyang sumaglit sa mansion.
Nag-aaluyan ang kapatid sa hammock na yari sa rattan. Ang layu-layo ng tingin nito alam niya kahit may suot itong sun glass. Yakap nito ang dalawang tuhod habang ang baba ay nakatuon sa tuhod. Medyo madilim ang bahaging ‘yun na tanging liwanag lang ng buwan ang tumatanglaw. Parang kinurot ang puso ni Ruru sa ayos ng kapatid. Wala man lang ‘tong makausap na isa sa member ng family nila. ever since lagi nilang na o-overlook ang pinakabatang Ledesma. Ano naman kayang problema nito.
“Heart Gabrielle,”
Hindi lumingon ang tinawag. Kilala ng dalaga ang tinig na ‘yun.
“Gabby, hindi mo sinasagot ang mga phone call’s ko…”
“Hindi ko alam na tumatawag ka pala. Nakalimutan ko kung saan ko nailagay ang celfone ko.”
“Eh, yung mga tawag ko sa phone dito sa mansion…bakit hindi mo sinasagot?”malumanay na salakab.
Bumadha na sa magandang mukha ng dalaga ang pagka-inis. Matalim ang tinging ipinukol sa kanya nito.
“May problema ka ba, ha, Gabrielle? Pag-usapn natin.” May pag-aalala na sa tinig.
“Don’t mind me Ruru.” Matigas na pakli.
“Gab, hindi puwedeng ganyan ka, sa maniwala ka’t sa hindi, naapektuhan din kami pag nag-kakaganyan ka─”
Sarkastikong halakhak ang nagnulas sa labi ni Gabby. Nakaka-insultong ang tingin ibinalik sa kanya.
“Why just now? When I was young that I had needed an attention, you did’nt pay and now when I was totally grown-up…saka ka mag-aalala ng ganyan?”
Napipilan si Ruru. May bumangong galit sa kung sinumang naka-trigger ng hinanakita ni Gabrielle sa kanilang pamilya. Napapahiyang tumalikod si Ruru at mabilis na naglakad palayo. Inihatid ng tanaw ni Gabby ang kapatid.
Pinanunlakan ni Heart Gabrielle ang late na invitation ng mga kaibigan sa kanya. Tinungo ang resto bar kung saan siya na lang ang inaantay. Kailangan niyang mag-unwind. Pero hindi niya inaasahan na makikita dun si Myra. Hindi siya sigurado kung natatandaan siya nito sa saglit nilang pagkikita. Na sa isang sulok ang grupo nila samantalang ang grupo ng babae ay nasa may bandang gitna at medyo may kaharutan na gumalaw at magsalita.
Pangiti-ngiti lang si Gabby at patangutango sa kuwento ng mga kaibigan pero ang isip ay nakatuon kay Myra. It was a sudden idea occurred to her mind.
Nuon…kung mahuhumaling si Euan kay Myra ay gagawa siya ng paraan para huwag tuluyang mahulog si Euan dito. Hindi siya makakapayag na kay Myra lang mapunta ang kaibigan dahil sa hindi magandang reputasyon mayroon ang babae.
Pero bakit ngyon ay tila isusuko niya ng buong buo si Euan kay Phoemela na hindi nga niya alam kung matino nga itong babae? Baka naman katulad din ito ni Myra?
Posible di’ba? God! Napapiksi siya. Stupid! Bakit hindi ko naisip ‘yun, at heto nagmukmok agad siya.
At siya’s gumawa ng immediate plan. May ngiti na sa labing sumungaw sa mga labi ng dalaga. This is my last chance.
Three AM in the morning na siya nakauwi. Pero hindi pa rin siya natulog. Nakadapa sa kamang nagdial sa kanyang celfone. Tamang oras ‘yun para mag-overseas call siya sa NewYork.
“I badly needed you help, Daps.” Nilangkapan niya ng paglalambing ang tinig at pagsusumamo.
“I think so Heart Gabrielle.” Sagot sa kabilang linya. “ Dahil hindi ka tatawag ng ganitong oras diyan kung hindi mo talaga kailangan ang tulog ni Spiderman.” Tudyo.
Si Daps ay isang karerista. Professional car racer. Naka-base na ito sa US. Sa isap ay naglalaro pa ang nakakahalina nitong ngiti na kinababaliwan ng mga American girls.
“So are you going to help me?” ‘di pa man ay sabi niya. “This is the appropiate time to prove your being certified gigolo.”
Mataginting ang halakhak ng nasa kabilang linya.
“Ano?” naghihintay siya nangpag-ayon nito.
“Well it depend’s,”
“Depend’s on what?”
“If the price is right.” At napangiti sa sarili ang lalake. Parang nakikinikinita na niya ang pag-ikot ng eyeballs ng dalaga.
“Hmm… name it,”
Pumalatak ang lalake. “Sports car. Alam mo na, Gab, mahirap bumili ng sasakyan ditto. Dahil malaki ang value ng pera.”
Nagkasundo sila. Umuwi nga ng Pilipinas ang lalake. At plinantsa nila ang plano. She doe’snt want to play it by ear.
It was only a dirty tactics, Euan, for your own good sake hindi para sirain ang relasyon ni Phoemela. Kumbinse pa sa sarili. Hawak na ng dalaga ang celfone para tawagan si Phoemela ngunit nagkukuli pa rin siya. Kinakabahan. May guilt na hindi pa man nagsisimula ang plano.Tinipon lahat ng dalaga ang natatagong lakas ng loob. Saka pikit matang idinial ang celfone number ni Phoemela.
“Hi,”
“Oh, hi, Gabby,” mangha ang nasa kabilang linya. Halata ang pagkataranta sa boses.
“Ahm, can you do me a favor, Phoemela?” kahit at arm’s length sila Gabby showed her most engaging manner’s.
“Sure, sure. Ikaw pa.”
“Can you kindly assist my friends, Daps? Balak niya kasing magbukas ng bank account. Kaya lang hindi ko siya masamahan. Wala kasi akong spare time.” Very friendly ang tinig. ‘Yung klase ng tinig na hindi matatanggihang pahiwatig sa gustong hinging favor sa babae.
“He badly needed someone to assist him. He’s just arrived from US. And since sa bangko ka nagtatrabaho. I’d rather refer him to that bank para ma-assist mo siya. Would it be fine to you, Phoemela?”
“Oo naman, by all means.”
May kakaibang ngiting sumilay sa labi ng dalaga pagka-off ng gadget. Kontrabidang na ang pakiramdam niya ngayon. Napabuntong hininga siya.
With Daps look…he will easily caught Phoemela’s attention. At ang part lang ng lalake ay magpapansin, to give a good impression. Kung tama ang hinala ni Gabrielle sa character ng babae… ito na ang gagawa ng mga susunod na hakbang.
“She was beautiful,” si Daps sa office ni Gabby after na manggaling sa bangko.
Tumikhim ang dalaga. Anything about Phoemela ay very disgusting sa kanyang pandinig. Tumigas ang mukha nito. Pumikit si Gabby at inihilig ang ulo sa backrest ng swivel chair. Inaatake na naman siya ng insecurities.
“Mas maganda ba siya kaysa sa akin?”Nagawa pa ring itanong kahit siya ay kumbinsido namaganda talaga si Phoemela.
“Well,” animo inalala pa sa balintataw ang mukha ni Phoemela. “Maganda lang siya pero walang character kaya mas maganda ka.”
Mapakla siyang ngumiti. “Self-humility ba ‘yan?” hindi napawi ang nararamdamang insecurities. I just wish… behind that beuty of yours… may itinatago ka ring kalandian sa katawan or greed for something.
DAYS PASSED. Daps was doing good so far. Nagpapalitan na ng text si Phoemela at Daps. The guy’s was recently asked for a date with Phoemela.
Sa The Heritage, simapatiko ang ngiting nakabalatay sa mukha ng lalake. At si Gabrielle ay parang nakakita liwanag dahilan sa magandang ngiti ni Daps. What a victorious smile. Tingin niya.
“She was good in bed.”
“What!? Shit!” tumaas lahat ng balahibo niya. She turned into purple. Nanginit ang tenga at pisngi. She was offended but did’nt mind a bit. Okay lang. Saglit niyang walang namutawing salita sa labi.
She had lost her tongue for a moment. Gabrielle still bothered for something.
“But, Daps, maybe Phoemela, had shared with you into bed pero ganun lang.” inilahad pa ang palad. “What I mean is…it was nothing for her.” Hirap na paliwanag. “Baka wala lang ‘yun sa kanya.”
Bumuga ng hangin ang lalake pataas. Ang guwapo nito sa ganuong ayos. The feauture of being gigolo obviously showed on his face. Iniliyad nito ang malapad na dibdib.
“It’s not that, Gab, I have a feeling of she want’s to go in US with me. Nagpapahiwatig siya na gusto niyang makapag-trabaho sa ibang bansa.You know, I like the girl but Im in the climax of my career. And why I have the feeling of guilt? How ironic.” Iling ni Daps.
“Eh, ‘di, balikan mo siya when you finally settled everything, since you like her.” Iritado si Gabrielle. Mabigat tala ang dugo niya sa mga babaeng medaling bumigay. Dapat sa kanila ikinukulong sa convent.
“Did she admit na may boyfriend siya?”
“Yeah, but she had initiate she is willing to give-up anyone. Even his boyfriend. He’s nothing mean for her. I think.”
Umingos si Gabby. Malandi pala ang babaeng’yun! Gigil siya and she made up her mind. She’s not going to give-up and let Euan fall totally on such slut! That slut, Phoemela! I could kill her. Her face tightened. Hindi pala matino ang babaeng ‘yun. Gabrielle gasped a breath. Humingal siya sa galit.
It feel’s good when a plans come’s together and yet hindi mapakali sa pagkakahiga si Gabby. Nalilito siya. Is she going to tell Euan lahat ng nalalaman niya tungkol kay Phoemela? Are you out your mind, Gabrielle? Sita sa sarili. Eh, nalintikan naman siya kay Euan.
Kailangang makipag-break si Phoemela kay Euan.
Several’s date between the two when Euan’s had totally dumped by Phoemela. Lihim siyang nagdiwang. Unaware of Euan’s grief and distress.
Hanggang ngayon hindi makapaniwala si Euan sa biglaang pakikipag-break ng babae sa kanya. How he wanted to cry. But what good would do of it? When Phoemela seem’s so happy with her new found love. And Euan had so different that.
Si Gabrielle ang nakaramdam at nakakita ng pagbabagong iyon. How the light died from his eyes, leaving cold and empty. The hardness that would suddenly accrossed on his face as if he remembered Phoemela’s memory.
At siya’y mas higit na nasasakatan. Para bang balewala ditto ang presensiya niya. Gaya ngayon niro-road test nila ang kanyang bagong wheels kasama ito. Kasama nga niya ito physically pero parang malalim ang iniisip. Parang hindi rin niya ito kasama. And he never say anything. Yung mga sarkastikong ngiti at salita ni Euan ang nakakapagpasakit ng kanyang kalooban. Dagdag pa ang parating pagsimangot. Gustong gusto na niyang magsisi. If I have had known.
She even more suffred with Euan’s grief. Mas kakayanin niyang tiisin ang sakit na makitang kasama nito si Phoemela than to see him leaving as dead.
But what now? She just can’t sit back and relax. God! She must be do something.
Tumikhim siya upang pukawin ang pansin sa pananahimik.
“Euan,”
“Uhmm…” nakahalukipkip ang lalake sa pagkakahiga sa hood ng Ferrari ni dalaga. Ang mga paa nito magmula sa binti ay nakataas sa bubong ng kotse. Si gabby ay nakaupo lang sa hood at nakasandal sa windshield.
“Hindi ka ba nahihiyang kasama ako?”
Matamlay na sumagot si Euan. “Hindi naman,” ni hindi ito sumulyap man lang sa kanya.
Tinantiya ng dalaga ang mood ni Euan.
“Bakit mo tinatanong? Ikaw ba nahihiya ka bang kasama ako?” balik tanong.
“Medyo?”
“Bakit naman?” walang ka gana-ganang tanong. Marahil pinagbibigyan lang siya. “Dahil ba sa mukha akoang taong grasa? Dahil naman ‘yun sa nature ng bussines ko.” Sagot at pangangatwiran na rin. Halos sa sarili na lang sinabi.
“It’s not that,” pakli.
“Eh, ano?’ kumunot ang nuo nito.
“Kasi…” marahang simula. Kumumpas ang mga palad ng dalaga. Itinuro pa ang sarili. “Tingnan mo ako. Ang ganda ko. Sexy, look’s young and yet pag magkasama tayo para akong may kasamang lelong ko.” Walang ka gatol gatol na saad. May pandidiri pa sa mga matang minasdan ang kabuuan ng lalake na automatikong napilas ang isang ngiti sa labi.
“Sobra ka naman, Gabrielle, lelong ka diyan.” Kumurot pa ito sa binti niya. Mataginting ang halakhak ng dalaga na nakiliti sa pangungurot ni Euan sa binti niya.
Ang ginawing ‘yun ng lalake ang nagtulak sa kanya para ipagpatuloy ang pagkuha sa boung kamalayan nito.
“Look at yourself, Euan, you look’s old, haggard.” Eksaheradong uyam. Singungkit pa ng daliri ang t-shirt ng lalake paangat. “At ano ‘yan? Bilbil? Gosh! Losyang ka na, ah. Dahil lang sa babae.” Ngisi pa.
Naaasar na nakangiting tinabig ang kamay ng dalaga na pumipisilpisil sa bilbil niyang nagsisismulang lumaki.
“Magkaka-ganito ka rin once na ma-broken heart ka rin.” Ismid.
“Tumaas ang kilay ni Gabrielle. “Hindi, no. matagal na akong heart broken sayo. Napabaayan ko ba ang sarili ko? Hindi di’ba?”
At siya’y naumid. Oo nga naman. Head over heel nga pala sa kanya ito. Nakalimutan na nga niya ang tungkol ‘dun.
“Ikaw kasi, na andito naman ako. Buong pusong nagmamahal sayo. Kung kaninio ka pa nakatingin. Kung ako ang minahal mo siguradong hindi ka mabibigo.”
Pumiksi si Euan. There goes Gabby again.
“Ano ka ba, Gabby, paano naman ako magkakagusto sayo niya’n eh, masahol ka pa sa lalakeng magsalita.”
Nauntol ang pagsagot sana sa biglang pagtunog ng celfone ni Euan.
“Hello?”
Naka-loud speaker ang celfone. Dinig na dinig ng dala ang galit na galit na caller.
“Where are you, Mr. Maestre? Maghapon kitang hinihintay ditto sa shop mo dahil ang sabi mo ngayon ko puwedeng balikan para kunin ang kotse ko. Pero anong nadatnan ko? Nakatiwangwang pa rin. Sira.” Direretsong bulyaw ng boses. Bahagyang inilalayo pa ng lalake ang gadget sa tenga sa pagka-bingi sa malakas na boses ng lalake na nasa kabilang linya.
Nasapo ni Euan ang nuo. Nawala sa isip ang kukunin nga palang kotse na naipangako niya na puwede nang makuha ngayon.
“Pasensya po, Mr. Lim. May inaasikaso lang akong importanteng bagay. Bukas na lang po ninyo kunin.” Alanganin siya sa biglang nagnulas sa labi. Ni hindi nga niya alam kung matatapos niya iyon buong magdamag kung gagawin niya ngayon. Bahala na.
“Gusto ko lang ipaalala sayo Mr. Maestre…may down na ako sayo ng higit sa kalahati. Kapag hindi mo naayos ang kotse ko… may pag-aabutan tayo sa na gawa mong abala sa akin.” Pahabol pa.
Tut tut tut…
Problemado siya ngayon.
“Marami ka nang napapabayaan ngyon. Pati client mo nakakalimutan mo na…” may pagtatampong paalala. “Uwi na tayo. Tutulungan kitang ayusin ‘yung kotseng pinagagawa sayo.”
Magdamag nilang inayos ang kotse. Lingid sa kaalaman ni Gabby ay lihim pala siyang pinagmamasadan ni Euan sa pagtulong na ginagawa. Hindi katulad ng ibang babae si Gabrielle na helpless. Tanging pag- harap lang sa salamin ang mayang gawin. At ni ultimo pag-aayos ng simpleng bagay ay hindi magawa. Samantalang si Gabrielle ay mismong ito ang nag-aayos ng kotse nito. Basta kaya rin lang hindi ito tumatawag ng repair man.
Hindi alintana ni Gabrielle ang mga grasa at langis na kumakapit sa katawan at sa suot na hiniram na t-shirt kay Euan. Alam na alam nito ang mga tool’s na ipinaaabot na kailangan. Mas lalong nadagdagan ang believe niya dito. Madaling araw sila natapos. Sa office na natulog ang dalawa. Hindi na rin nakuhang mag-hugas man lang ng mga dumi sa katawan sa sobrang antok at pagod.
Alas otso na, plasta pa rin ang dalawa sa lumang polding bed na naruon. Euan was grateful that Gabrielle had been with him. That he had not been alone when he had came to his downfall gaya ngayon.
Kinukulit na naman siya nito trying to divert his attention from gloomy thoughts, nang bigla itong umutot ng malakas. May amoy pa man din.
Natatawang tinampal niya sa hita ang dalaga.
“Pambihira, Gabrielle. May laman na ‘yun , ah.” Naka-arko ang sulok ng labi. Natatawa pa rin siya. Nuon lang nito ginawa ang ganuon.
“Ang tindi, ah. Ang angis.” Kantiyaw. Sa patuloy na pagiignora ni Gabrielle sa tukso niya.
“Umuutot din kaming mayayaman, noh.” Pa-ingos na sagot. Lalong lumakas ang tawa ni Euan.
Gabrielle lacked her jaw as she drove a laugh with Euan. Walang anu-ano’y napakurapkurap si sa pagkakatitig sa dalaga.
Ang ganda ng pagkakangiti nito. She look’s dashing. Gabrielle face became gold dahil sa pusikit na liwanag na galing sa araw. She look’s so joyous parang punong puno ng buhay. At siya’s tuluyang nahawa. Nakaramdam ng saya.
CHAPTER 9
MONTHS EASILY PASSED. Sa office ni Euan…
“Uhrm,” si Gabrielle.
“May sasabihin ka,” nakaramdam si Euan sa pagpaparamdam ng kaharap na babae. Ang mga mata’y nakatuon pa rin sa nilalaro nilang chess. Habang ngumunguya ng junk food.
“Inuubos mo ‘yang Pringles ko,”
Umarko ang sulok ng labi ni Euan. “Anon ngang sasabihin mo?”
“Ligawan mo na ako?” muling pagiiba sa talagang gustong tanong.
Gumulong ang isang malakas na tawa sa lalamunan ng lalake. “Hitad, wala pa akong ipapakain sayo.” Pabaklang saad.
“Tutulungan kita─”
“Sa pagka-car wash?” sambot na putol. “Maghuhugas ka rin ng sasakyan?” Eksaheradong bulalas na tanong. Aware siya sa mga sandaling ‘yun na nagagawa nang tumawa ni Euan at game na itong makipag-biruan just like the old day’s.
“Ano bang sasabihin mo?” pagkuway tanong.
Siya tuloy nag-atubiling ituloy ang gustong sabihin.
“I-if you wanted, I can do something to help. I mean─
Fix everything between you and Phoemela.” Nahihirapang nulas sa labi.
Nag-angat ng tingin si Euan. Tumungga sa bote ng iniinom nilang SunMig light. “Para ano pa? Masaya na siya.” He said dryly.
Tumungga rin siya sa bote ng alak para lihim na mabistahan ang kaibigan. Pilit binabanaag sa mukha nito kung nakalimot na ba itong tuluyan sa nangyari.
Come on, Gab, kauting panahon na lang,’ she said to herself. ‘and his heart shall have been totally healed. Natuon ang isip niya sa nilalaro nilang chess. At napansin niya ang kakaibang tingin sa kanya nito. Na conscious siya bigla.
“Bakit ganyan ang tingin mo sa akin?” pa asik na sita para takpan ang nadaramang pagka-asiwa.
Umarko ang sulok ng labi ni Euan.
“Eh, ikaw…” sadyang ibinitin ang sasabihin.
“Anong ako?” kinakabahang susog.
“Mahal mo pa ba ako?” nanunudyong tanong.
Halos mabulunan si Gabrielle. Her heart beaten rapidly. Nag-blush ang dalaga sa kauna-unahang pagkakataon.
Humalakhak si Euan sa nakitang pag-aatubili ng kaharap at pamumula nito.
“Hindi ka na sumagot diyan,” untag.
Bumuka ang labi ni Gabrielle. Nautal bigla. “M-m-mahal pa rin.” Lalong namula ang dalaga. Na amused ang lalake sa anyo ng dalaga. Parang bata itong napapahiya. At tuluyan siyang napatawa nang itakip nito ang isang throw pilloa sa sariling mukha.
“Ngayon ka pa nahiya,” tawa nito.
Maya-maya pa’y wala nang ka-galaw galaw ang lalake sa pagkakahiga sa ibabaw ng hood ng kotseng irerepair.
“Hoy! Euan, are you drunk?”
Walang tugon buhat dito. Latag na latag na ang buong katawan nuon.
“Tsk! Lasing na nga siya.” Pumiksing angal.
Bumaba ng hood si Gabrielle.
“Euan, bumangon ka nga at duon ka sa office mo matulog. Malamok dito.” Magaang tinampal sa pisngi si Euan. Kunway may piñata na lamok. “Oh, ayan nilalamok ka na nga.”
Si Euan, pinangatawanan na ang paglulunwaring lasing at tulog. Kaya kahit nasaktan sa ginawa ni Gabby ay hindi pumalag.
“Euan, ha. Bumangon ka na nga diyan. Iiwan kita dito. Bahala ka.” Nakapamewang ang dalaga sa harapan ng lalakeng nakahilata.
‘Ows! Talaga? Kaya mo akong iwan ditto? Lihim na nangingiti. Bahagya pang iminulat ang mga mata. Kita niya umakmang aalis ang dalaga. Ilang hakbang ang ginawa nito. Ang pang-apat na hakbang ay muli itong bumaling sa gawi niya. Bumalik.
“Euan, naman ,eh.” Nagpapadyak.
Sabi ko na nga ba’t hindi ako matitiis. Nangingiti sa sarili. Sa pagkakapikit ay naramdaman ang dalawang kamay ng dalaga sa braso. Pilit siyang itinatayo. At nang lubusan siya nitong maitayo ay laking mangha niya ng pinasan siya nito.
Ang lakas pala ng loka. Hanga siya. Nagmulat na siya ng mga mata. Sa office, ibinagsak siya nito sa couch.
“Aray!” sigaw ni Euan. Tumama ang batok niya sa hamba ng mahabang upuan. “Gabrielle, ang sakit, ha!” nakalimutan na ang pagtutulugtulugan at pagkukunwaring lasing.
“Ah-huh!” kandidilat ang dalaga. Pinamewangan siya. “Hindi ka pala lasing, ha. Nagkukunwaring lasing ka lang pala! Para buhatin kita.”
“Ang sakit…” angal pa rin na hinihimas ang batok pero natatawa sa pagkabuking.
“Dapat lang sayo ‘yan. Sira ulo!” humingal pa rin siya. Ang bigat kaya ni Euan.
“At least… I got you!” at nagtatawa.
“Yes you got me─at eto pang sayo, uhm” sinaklangan niya si Euan sa tiyan.
Bigla si Euan. Napa igik sa bigat ni Gabby.
“Hindi ako makahinga…” itinodo pa ang pag-arte na animo bigat na bigat nga sa dalaga.
Tinampal ng dalaga sa dibdib ang lalake. “Sobra ka naman, Euan, ano namang palagay mo sa akin.” At mas lalo pang ibinigay ang buong bigat sa katawan ni Euan.
May nabuhay na kung ano sa katawan nito. Napahiya sa sarili sa kakaibang reaksyon ng katawan sa pagkakasaklang sa kanya ng dalaga. In instant it was a sudden think of how would it feel to kiss the lips of his childhood friends Gabrielle. Ipinilig niya ang ulo sa isiping ‘yon.
Mahalay. Walang ka alam alam si Gabby sa nangyayari sa kanya.
“Gabrielle, tumayo ka nga! Mabigat ka.” Nagpilit siyang bumangon. Bago pa mauwi sa kung ano ang stiwasyon. Pero hindi siya pinaalpas ni Gabby.
“Ano ba, Gabby! Balak mo ba akong rape-in?” inis niya para pagtakpan ang nararamdamang pagiinit sa katawan.
Ngumisi si Gabby. “Bakit? Naa-arouse ka sa akin, ano?” tudyo.
Tumawa ng malakas si Euan. Nangiinsulto. Nayamot ang dalaga. At malaking pagkabigla ni Euan ay ang sunod nitong ikinilos.
Lightly her lips slid down to her mouth. Nanigas ang buong katawan ni Euan. Parang naparalisa. Iba ang naging reponse ng katawan sa pagpasok ng dila ng dalaga sa bibig niya. Nanaunudyo. Gumanti siya ng halik. Nangiti ang dalaga. Tinanggap ang sa simulang banayad na halak ni Euan. Umibabaw ang lalake. Ang pagpapaubaya ni Gabrielle drove him to kiss her intently, explored the warm honey of her moputh. Lalo na when Gabrielle’s hands tangled in his thick black hair to pull his head down closer to hers, her mouth softening and eagerly accepting the invesion of his.
Ang hindi pagtutol sa kung ano mang ikinikilos niya…push him to go on…and on. Sa mga unang galaw kita niya ang pagkagat ni Gabrielle sa pang-ibabang labi. Pero saglit lang ‘yun. Maya maya pa’y umibabaw sa kanya ang dalaga.
“Let me do this,”
She continue the movement. He doe’snt like the style kapag si Phoemela ang gumagawa ‘nun but it’s quite different doing it with Gabby. He likes the grace of her movement. Umangat ang kaliwang kamay ni Euan patungo sa labi ng dalaga na bahagyang naka-awang. Duon saglit na pinaglaro ang daliri. Bumaba sa leeg. Caressing her sexy aristocrat neck down to her soft bossom. At parang namamahikang kumurap kurap sa pagkakatitig sa kabuuan ng dalaga na parang nuon lang niya nakita ang dalaga. Ngayon lang niyang napagtantong babae nga pala si Gabrielle.
Gabby was still a woman after all.
Wala si Euan pag-gising ni Gabby. Sumakit ang kanyang kalooban. Iniwan ba siya nito? Ganun na ba ka-insensitive ang lalake sa damdamin niya at basta na lang siya nito iniwan. Mariing nalamukos ang kumot na tanging tumatabing sa katawan.
Hunagilap niya ang damit at mabilis na nagbihis. Saka mabilis na umalis bago pa man siya madatnan sa ganuong ayos ng mga tauhan nito.
‘Yun na ang last nilang pagkikita. Lahat nang pag-aattempt nitong kausapin siya ay itinur-down. Ni-reject lahat ng phone calls at text na buhat dito. Sa shop ay mahigpit na binilinan ang secutrity guard at secretay na huwag na huwag papasukin si Euan kapag na andunsiya. O kaya’y mag-alibi na wala siya.
She was totally fed-up. Hands-off na siya. Her eyes are wide open on this one. Kung ayaw sa kanya then don’t! Marahas siyang napahinga.
Nagbilang sa daliri kung ilang araw na ba niya iniiwasan ito since nang may mangyari sa kanila? Thirty-one days! One month na! One month na niyang iniiwasan ito. At hirap na hirap na ang kanyang kalooban. Hindi madali para sa kanya ‘yun. Buti na lang at hindi niya ito nakikita. Dahil baka pag nakaharap niya ang lalake ay gumuho lahat ng lakas ng loob para maiwasan ito.
Pauwi na siya at sandaling dumaan sa isang car show. Palabas na siya ng entrance door nang mamataan si Euan pasalubong sa kanya. Madilim na madilim ang mukhang nakatingin sa kanya.siya ang tinutumbok ng patutunguhan nito. Nataranta siya. She was stunned by simply looking at him. His dark face giving her a tornado impact causing a sudden confusion to think what to do. Ngunit nang maalala ng pangiiwan nito sa kanya nuon sa office after what had happened ay nabuo uli ang determinasyong iwasan ito. Ang mga mata’y naghagilap ng ibang daan.
Babalik na lang siya sa loob. Mabilis siyang tumalikod. Kasabay nang malalaking hakbang ang pagkabingi sa malakas na tibok ng kanyang puso. Sobra ang kabang nadarama. Bahagya pa siyang hinihingal. Pero mas nangingibabaw ang hinanakit ng kalooban.
“Where do you think you’re going, huh?!” gigil at naglalatang sa galit ang boses na pigil nito sa braso niya.
Halos mapasubsob siya sa dibdib nito. Sumulak ang galit.
“Bitiwan mo nga ako!” piglas.
“Kailangan nating mag-usap!” sa pagitan ng nagtatagis na ngipin. Halos magbuga ng apoy ang mga mata ni Euan. At siya’y napapasong nag-iwas ng tingin.
“Huh! What about?” sarkastikang pabalik tanong na sigaw. Wala siyang pakialam sa mga nakatingin sa kanila.
“Huwag kang sumigaw.” Mahina pero madiing wika. Mas lalong humigpit ang pagkakahawak nito sa braso niya. “Pag-usapan natin ang tungkol sa nangyari sa atin.”
Gumuhit sa magandang mukha ni Gabrielle ang hinanakit kay Euan.
“Pagkatapos mo akong iwan sa office mo nang walang paalam?” nag-init ang sulok ng mga mata. “Paano kung napasukan ako ‘dun ng mga tauhan mo sa ganuong ayos?”
Baiglang-biglay napunit ang isang pilyong ngiti sa labi ng lalake. Hindi malaman kung matatawa.
“Kaya mo ako iniiwasan, ha. Gabrielle?” natatawa na talaga ito. “Do you really think na hahayaan kong mangyari ‘yun? In-locked ko ang pinto. Did’nt you noticed? At sandal lang akong umalis para bumili ng agahan mo. Pero pagbalik mo wala ka na ‘dun.”
Sagli na pinuno ng pagkalito ang isip. Subalit hindi pa rin natinag si Gabrielle sa narinig. Galit pa ring pinalis ang tila kamay na bakal ni Euan na nakapigil sa braso. Mabilis siyang lumayo. Humabol si Euan sa mabilis na paglalakad ng dalaga.
Sa main entrance, nahablot ni Euan ang braso ng dalaga.
“Gabrielle, ano ba.” Yamot na rin si Euan. Ang babae na nga ang nang-iwan sa kanya at umiwas sa loob ng isang buwan ito pa ang galit?
“Bitiwan mo ako!” nagpiglas si Gabrielle.
“Let’s get married!”
“Just because I f─k you? Huh!”
“It’s not that,” matigas na kontra. “What had happened between us been an eye opener to me. I learned thru that na…maha-“ sandal siyang naumid. “Mahalaga ka sa akin.”
Matigas pa rin ang anyo ng dalaga.
May lungkot na bumakas sa mukha ni Euan. Sa sandali bang pagkakalayo ni Gabrielle ay nawala na ang damdamin nito sa kanya? May takot siyang nakapa sa kaibuturan ng kanyang puso. “Ikaw na lang ang nagmamahal sa’kin, Gabrielle… titikisin mo pa ako.” Kasing lamlam ng tinig ang mga mata nito sa pagkakatitig sa kanya.
Nakunsensya si Gabby. Lumambot ang puso pati an gang expression na nakabalatay sa mukha.
“Mahal mo pa ba ako?”
“Oo naman,” pa angil pa ring sagot. Hindi makatingin kay Euan. Umarko ang sulok ng labi ni Euan. May panunudyong mababasa sa mga mata. Huling huli ‘yun ng dalaga. Akmang tatalikuran siya ni Gabby uli nang maagap na pigilan sa gagawing pagtalikod.
“Hindi ka talaga maalam man lang pagpakipot pagdating sa akin, ano?”
“Wala ka na bang alam gawin kundi pagtawanan ang nararamdaman ko sayo?” galit na naman ang dalaga. Wari kasi pinagtatawanan na ni Euan ang damdamin niya.
“Hindi naman sa ganun,” pakli. “Tanggap ko ng ganyan ka talaga at natutuwa ako kapag hantaran mong sinasabi sa’kin ang pagmamahal mo. I feel so proud. Ang yabang yabang ng pakiramdam.” Inihantad pa ang malapad na dibdib. “Hindi ba’t masuwerte ako na sa daming lalake sa mundo ay ako ang minahal mo? I feel so luck.” Mahinang anas sa tenga niya. Yakap na pala siya nito.
Gustong mahiya ni Gabrielle nang mapansing sa kanila na pala nakatutok ang buong atensyon ng lahat ng naruon. Uminit ang pisngi niya.
“Marry me, Heart Gabrielle Ledesma!”
Nayakap niya nang mahigpit si Euan. Payag siya. Kahit hindi pa siya nito mahal ang importante ay mahalaga siya dito.
It was good start.
THEY HAD PLANNED to settle down pero wala pang exact date. Ang focus muna nilang dalawa ay sa kanyang binabalak na pag-u-up-grade ng business. Car wash and auto repair shop to re-modelling car business.
Hindi naman siya nangutang kay Gabrielle. Tinanggap niya ang iba pang offer sa kanya na mga bagong campaign endorsement na matagal na niyang tina-turn down.
Ginawan pa siya ni Gabrille ng sariling website para mas lumawak daw ang extension ng kanyang business. Idea ‘yun ni Gabby. Lalo tuloy itong umani ng pagmamahal sa kanya. Bantay sarado tuloy niya ang dalaga. Minsan nga ay nagiging stalker na siya nito. Natawa pa siya sa alalahaning ‘yun. Ayaw niyang mawawala ito sa kanyang paningin.
He had fallen in love with her fiancée.
Natatawang sinipat niya ang sarili sa side mirror ng kotseng kinalululanan. Susunduin niya si Gabby. At mula ruon ay kita niya na may client itong kausap. Nakaharap pa ang dalawa sa isang naka-display na car.
Sinadya iyon ni Gabby na igiya sa harapan ng sasakyan ang ka alma mater na si Rodnert na tili inaalok ito ng sasakyan. Kita kasi niya si Euan sa kotse nito na naka-park sa ‘di kalayuan. Pinagpawisan siya. Bakit naman kasi ang lambing lambing makipag-usap ng dating high school mate. Shes dead pag nakita ‘yun ni Euan.
Sa loob ng kotse ay napapasimangot na si Euan. Napapansin na pala ang pagdikit dikit ng lalakeng kausap ni Gabrielle dito. Mukhang may gusto ang lalake kay Gabby. At ang loka parang hindi ‘yun napapansin. Mabilis siyang umibis ng sasakyan. Nagngangalit ang ngiping inilang hakbang ang layo niya sa loob ng car shop.
Naku! Eto na. Patay! Panicky na siya nang mamataan si Euan na papalapit. Parang galit pero nakangiti.
Walang babalang niyakap si Gabby. Gulat ang dalaga. Naipit siya sa pagkakayakap nito.
“E-Euan?” maang siya.tiningala niya ang lalake. Lalong humigpit ang yapak nito pero nakatingin kay Rodnert. Nakangiti pa rin ‘yun pero kita niya ang pag-galaw ng panga nito.
Naasiwa tuloy ang lalakeng kaharap nila. nag-iwas ito ng tingin.
“Na miss lang kita,” matiim na matiim ang tingin nito kay Rodnert na nakapamulsang ang paningin ay inabala sa kunway pagkilatis sa naharapang kotse.
Kumawala siya sa pagkakayakap nito. “Ah, Euan si Rodnert, ka-alma mater ko.”
Hindi man lang ngumiti si Euan. Basta tinitigan lang lalakeng ipinapakilala na para bang sinasabi nitong ‘shes mine’.
“So, pano, Gab, I’ll go ahead. Okay na ‘yung pinag-usapan natin na reunion, ha. Make it sure na pupunta ka.” Inilahad ang kamay sa dalaga.
Laking gulat ni Gabrielle nang si Euan ang umabot.
“Okay na,”dagdag pa. kahit hindi naman nito alam ang kanilang napagkasunduan.
Tumalikod ito. At parang napipilitang umalis. Gustong matawa ni Gabrielle sa lukot na mukha ni Euan na inihahatid ng tanaw ang papalyong lalake. Sakto namang nalingunan siya nito. Napatuwid siya ng tayo.
“Anong nakakatawa? May gusto ka sa lalakeng ‘yun, ano?” lalong sumimangot si Euan.
“Sira! Wala, no!” nakatawang salag.
“Huwag kang magkakamaling lokohin ako, Heart Gabrielle Ledesma, makakapatay ako ng tao this time!”
Heart Gabrielle Ledesma? Seryoso nga si Euan.
CHAPTER 10
ALL THINGS WELL n asana, kaso na bother siya ng isang phone call’s mula kay Dap’s. balik US na ‘to. Nagkuwento kung pano nito naiwasan si Phoemela sa pamimikot nito sa kanya. Sinabi nito ang tutoo.
Hindi na siya mapalagay simula ng mga oras na ‘yun. Kung magsusumbong si Phoemela kay Euan ay nakikinikinita na niya ang mangyayari.
Inihanda na niya ang sarili.
“BOSSING, naghahanap sayo,” dinig ni Euan. Nasa ilalim siya ng isang jeep at inaayos ang lumusot nitong preno. Sumilip siya sa nakitang siwang ng makina.
Si Phoemela. Tumayo siya mula sa ilalim.
“Oh, may ginagawa ako.” Disimuladong taboy. Habang nagpupunas ng mga grasa sa kamay. Tumalikod na siya. Hanggat maari ayaw niyang makita ito.
“Euan, sandali lang,” pigil nito sa braso niya.
Nang lingunin niya ito ay parang napapahiyang inalis ang kamay sa kanyang braso. Nagbaba rin ng tingin.
“Can we talk privately? May kailangan kang malaman.”
Kunot ang nuong minasdan ito. Nakikiusap ang mga mata ni Phoemela.
“Sumunod ka sa akin,” inihagis ang hawak na pamunasan ng grasa sa isang sulok.
Sa office pormal na hinarap ni Euan ang dating girlfriend. Nang ilang minute nang hindi nagsasalita si Phoemela na basta nakatitig lang ay binasag niya ang pananahimik nito.
“Anong dapat kong malaman?” himig pagmamadali sa kaharap.
Huminga si Phoemela, malalim.sa wari ay nag-ipon ng lakas ng loob. “Niloko lang ako ni Daps. Iniwan na niya ako. Bumalik na siya sa US.
Gustong uminit ng ulo niya. “Bakit mo sinasabi sa akin ngayon?” tinalikuran niya ito.
Sandaling walang tugon mula sa babae. “Look, Phoemela, magsusupervise pa ako sa bago kong bukas na business…” aniyang humarap dito.
“I want you back, Euan!”
Nagtagis ang bagang ng lalake. Nag-igtingan lahat ng litid sa sintido. Ano siya damit na kapag suutin at pagsawaan ay basta na lang iiwan? Pagak siyang tumawa.
“E-Euan…”
Umiling iling siya. “Im sorry…”
“Euan,” pigil nito sa tangka niyang pagtalikod.
Iniiwas ni Euan ang sarili.
“Galit ka lang sa akin ngayon alam ko. Naiintindihan ko.” Pilit na ngumiti si Phoemela.
“Hindi, Phoemela. Nagkakamalai ka. Hindi mo naiintindihan…Gabby and I are getting married.”
“What?!” animo bulking sumabong iyon sa pandinig ng babae. Sandaling hindi nakahuma.
Alam ni Euan…kalabisan nang sabihan pa iyon sa babae. Ngunit isang way na rin ‘yun para huwag na siyang gambalain nito. Gusto niyang maintindihan nito na may nakapagitan na sa kanilang dalawa, which is Gabby at hindi na rin niya gugustuhing magulo pa ang isip at nanahimik na damdamin.
“Y-you m-mean─”
“Yeah,” putol.
“That’s bullshit!” halos magbuga ng apot ang mga mata ni Phoemela. “Pati pala ikaw ay naloko ng babaeng ‘yun.” Hingal na sigaw. “Siya ang may kasalanan kaya tayo nagkanito. Sinadya niyang ipakilala sa akin si Daps para maaikt ako sa kaibigan at iwan ka. So, kaya pala niya ipinakilala sa akin ang kaibigan niya ay para masulot ka niya sa akin!” mapakla ang ngiting pinawalan ni Phoemela.
“Puwede ba, Phoemela!” Gigil na sawata. “Huwag mong isali si Gabrielle dito! Huwag mo siyang gawan ng salita!”
“Fine! But you better asked her kung tutoo ang sinabi ko sayo!” maigting pa ring tila hamon. Saka padarag na umalis.
Nasapo ni Euan ang ulo.
Kinabahan si Gabrielle nang matanawan na papasok ng kanyang office ang walang ka ngiti-ngiting si Euan. Nasilip niya ito sa benitian blind na nakatakip sa salaming dingding ng office niya. Kinutuban siya. Nagsumbong na siguro si Phoemela. That woman! Haharapin niya ito. Took to heels was not on her prinsciples. Umupo siya sa swivel chair at nagkunwang nagsusulat. Hindi man siya tumunghay para alamin kung sino ang pumasok sa bumukas na pinto ay alam niyang si Euan ‘yun.
Tahimik na naupo ang binata sa easy chair sa harap ng table. Dumaan ang isang saglit na katahimikan. Nagpapakiramdaman ang dalawa. Pero mas apektado si Gabby. Pakiramdam niya, she was hanging on the air and any moment ay babagsak. Naisip niyang huwag nang patagalin ang lahat.
Tumikhim siya. “Wanna say something? Si Phoemela ba?”
“Nakausap ko si Phoemela. May sinabi siya tungkol kay Daps at sa deal ninyong mag kaibigan.” Maingat na wika. “Tutoo ba, Gabrielle?” hoping na sana’y tumanggi ito. Kahit magsinungaling basta huwag lang aminin na tutoo nga ang ibinibintang ni Phoemela dito. Hindi niya gustong mapintasan ni Phoemela si Gabby.
“Tutoo…”
At para na siyang binagsakan ng langit at lupa. Narindi ang utak niya. Pabiglang napatayo si Euan. Nginig ang mga palad na ipinamulsa.
“Shit! Shit!” pabulong na mura. Gusto niyang manuntok.
At si Gabby ay nasasaktan sa matinding poot na nakalatay sa mukha ni Euan.
Poot para sa kanya.
“Bakit, Gabrielle…?” di napigilang bulalas. “Pano mo nagawa sa amin ni Phoemela na tarantaduhin? May nagawa ba kaming mali sayo? Pinakitaan ka ba naming ng hindi maganda para tarantaduhin mo at paikutin, paglaruan sa mga palad mo?” mahina lang ‘yun pero mabibigat ang bawat bagsak ng kataga.
Kasing tigas ng kasing dilim ng anyo ni Euan ang boses nito. Poot na poot sa kanya.
“Okay, I admit, I planned it pero it for your own good sake. Ayokong mapunta ka sa isang babaeng hindi alam ang gusto at salawahan.”
“Kaya para kang Diyos na nakialam sa buhay namin? Ha? Gabrielle?” mababanaag ang pagkamuhi sa mga mata nito. At ang sumunod na salitang ibinato nito sa kanya ang labis na nagpasakit ng kalooban.
“Wala kang kuwentang tao! To think na ikaw ‘yung nagiisang taong pinagkakatiwalaan ko!” pinukol pa ng lalake ng matalas na tingin si Gabby bago siya iniwan. Napapikit pa siya sa pabalyang pagsasara ni Euan ng pinto.
Thank God! Tapos na…
Tama naman si Euan. She can’t pass thabuck on him. Hindi siya dapat maghinanakit sa mga na sabi nito. Wala siyang kuwenta. Para nga naman siyang Diyos na nakialam sa dalawa. Sumira siya ng isang relasyon na kung hindi dahil sa ginawa niya ay kasal na siguro ang dalawa.
Huh! Gabrielle…pano na ‘yan nagiisa ka na muli sa mundo? Si Euan na nagiisang taong nakaka-appreciate sa kanya ay tila isang milya ang gagawing pag-iwas pag nakita siya.
Ano pang silbi niya sa mundo?
Hungkag ang isip at damdaming pumindot pindot si Gabby sa kanyang phone.
“Yes, I’ve finally made my decision, sasali ako sa competition, yes.”
“GABBY, ano ‘yan?” muling napabalik si Ruru sa mabilis na paglalakad sa nadaanang kapatid na matamang tinititigan ang bukas na hood ng dating sports car nito na ginagamit nuong sumasali pa ito sa mga car race. Dumaan lang siya sa mansion para kunin ang isang papeles. At nadaanan nga niya si Gabby na kinukutingting ang makina ng nasa harapang sasakyan na matagal ding na stock sa garage. Sabi ni Manang Luding praning na naman daw ang kapatid.
“Bakit nakalabas ‘yang sports car mo?” kinukutuban siya. Hindi lang praning ang tingin niya sa kapatid ngayon. Parang may seryoso na itong problemang dinadala. Hapis ang mukha nito.
“Pinapalitan ko ng suspension setting,” balewalang sagot. Ni hindi man lang siya nito nilingon.
“B-but why?”
Saka lang siya nito tinapunan ng tingin. Pagalit pa. “Saan ba ginagamit ang ganitong sports car? Of course I’ll join car racing… sa subic gaganapin!”
“Gabby─”
“Spare me out, Ruru!” mainit nang bara ni Gabby.
And she called a help. Nag overseas call siya sa Mama at Papa nila. hoping they could do something to stop Gabrielle from her unseemingly descision.
“Gabby is chasing death! She was heading a jaws of death!”
“Ruru, you’re talking like you did’nt know your sister.” Mrs. Ledesma said on the other line.
“Ma…” helpless na siya.
A couple of hour before the World Rally Championship na sasalihan ni Gabby ay… she ran out to Euan without knowing the real score between them.
At si Euan ay nagulat sa narinig na sinabi ni Ruru sa phone. Kasalukuyang lulan siya─sila ni Phoemela ng kanyang kotse. Pinilit siya nitong makipagkita for old time sake.
“Alam ko may problema si Gabrielle at wala siya sa sarili para sumali sa competition.” Bakas ang pangamba sa tinig ni Ruru. Maging siya na may galit pa rin dito ay sinaklot ng matinding pag-aalala. Galit lang siya pero mahal pa rin niya ito.
“Magpapakamatay ba siya? She have’nt seen the race track!” panicky na ang nasa kabilang linya. “Please accompany me, Euan! Sundan natin si Gabby, please…” nagmamakaawa na ang nasa kabilang linya.
“O-oo, darating ako ngayon!” in-off niya ang celfone at hindi magkandatuto sa pag-i-start ng kotseng nakaparada sa park.
“Euan…”
Nasapo niya ang ulo. He almost forgot─kasama nga pala niya si Phoemela.
“Ihahatid na kita…”
E-Euan, I thought were okay now, kaya pumayag kang makipagkita sa akin?”
“Yeah, ayos na tayo pero hanggang duon na lang. We better of as friend, Phoemela.”
Namula ang mga mata ng babae tila maiiyak.
“Phoemela,” pinisil niya ito sa palad. “Sana maintindihan mo si Gabrielle na ang mahal ko. Kaya ako nakipagkita sayo ay para huwag ka nang umasa na we can be together again.” Na-realize niyang mali ang ginawang pakikipagkita kay Phoemela nabigyan niya tuloy ito ng false hope to have a second chance.
Ayaw mag-start ng kotse. Nahampas ni Euan ang manibela. Ilan beses pa siyang nag-try pero ayaw pa rin. Gahol na umibis ng kotse ang lalake. Kung kelan pa naman nagmamadali saka sumumpong ang katok ng makina nito. Tiningnan niya ang makina.
Naihilimos ni Euan ang palad sa sariling mukha nang mahagip ng mga mata ang putol na hose ng diesel.
“Anong nangyari?” bumaba rin ng sasakyan si Phoemela.
“Putol ang hose. Saglit na nag-isip. Pagkuway kinausap ang babae. “Dito ka muna─”
“Ano? Ayokong maiwan dito!” kumapit pa ang babae sa braso niya.
Lihim na nailing si Euan. Napaka helpless ng tingin niya kay Phoemela. Walang extra ordinary things na kayang gawin maliban sa pagharap sa salamin at pagme-make-up. Hindi gaya ni Gabrielle na…hindi ito papaya na maging helpless sa paningin ng kahit sino. Gabby always knows the ropes when on thin ice.
Isinakay niya sa tax yang babae. Itinawag na lang niya sa isa sa kanyang mga tauhan ang location ng kotse para ma-pick-up at saka dumaan kay Ruru.
Inabutan nila si Gabrielle na pasakay na ng sports car nito. Takbo sila palapit dito.
“Gabby!”
Napalingon ang dalaga sa gawi nila. Gusto niyang maiyak nang makita si Euan at sa isiping she had lost this man.
“Gabby,” hinawakan ni Ruru sa braso ang kapatid. We knew that you used to race before but not…not this time. Alam mong wala ka sa tamang kondisyon ngayon.”
Gabrielle gave her a dagger look. Mapaklang ngumiti. “How would you know that?”
“Gabby, makinig ka kay Ruru!”
“Shut-up!” umahon lahat ng hinanakit niya sa mundo.
“Gabby! Gabby we only feared for your life! Hindi ka puwedeng kumarera ng ganito ka. Alam mo ‘yun.”
Lumamlam ang anyo ni Gabrielle. Pero matigas pa rin ang tinig. “Don’t act like God as I did!”
“It’s for your own good sake!” at parang narinig pa niya ang tinig ni Gabrielle nang sabihin ang katagang iyon. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig.
Lumagabog ang pinto ng sports car at mabilis na humarurot.
Gabby was spoken to him indirectly. Nagsumiksik sa kanyang isip na si Gabby ay naglahad lamang ng pagsubok kay Phoemela─at si Phoemela ay nasubukan.
The hell I was told to her! Pagalit sa sarili. Lihim siyang nakapanalangin na maging maayos ang karera ni Gabby.
Habang hinihintay ang huyat ng karera ay pinaiinit ng bawat karerista ang mga sports car. Mahigpit na nakahawak si Gabby sa manibela. Lutang ang utak niya. Walang laman ang kanyang isip kunsi tapusin agad ang karera.
Nang marinig ang hudyat ay humaginit ang bawat sports car. Mula sa pampitong puwesto ay mabilis nalampasan ni Gabrielle ang limang sports car. Panay panay ang counter take niya sa loob ng magkakasunod na corner.
Manhid ang pakiramdam ng dala sa loob ng sasakyan. Hindi alintana ang mabilis na pagpapatakbo.
Kabadong kabado si Ruru at Euan habang habol tingin lang sa sports car ng dalaga. Para kasing babaliktad na iyon.
Pinakinabangan ng husto ni Gabrielle ang kanyang pagiging road racer. Hindi siya hirap sa track kahit hindi pa niya nakikita. Panatag siya. Wala kasing kasalubong hindi katulad ng sinasalihan niyang bawal na car racing sa japan. Mangangamba ka dahil sa makakasalubong na sasakyan sa mga downhill.
Distracted ang ibang driver sa klase ng dikit na drifting na ginagawa ni Gabrielle. Pero nagulat ang dalaga sa biglang pagtaob ng isang sports car sa kanyang unahan.
Huli na para umiwas.
Napatayo si Euan sa nakitang paghampas ng nasa unahang sports car na sinusundan ni Gabrielle. At ‘yung kay Gabby ay halos sumabog ang utak niya sa hinsi mabilang na pagbalibaligtad nuon ng mabilis.
Natulala si Ruru. Pakiramdam nila ay bumagal ang galaw ng lahat ng tao sa paligid.
May mga rescuer na nagsuguran sa spot ng track. Napuno ang bahaging iyon ng usok. Sa pinakamalpit na hospital dinala si Gabrielle. Kasunod sila. Hindi na ma-absorb ng isip ni Euan ang nangyayari sa paligid. May mga reporter na umaaligid. Gusto silang ma interview. May mga attendant na nagtaboy sa mga ‘yun.
Balita din sa CNN ang nangyaring aksidente dahil ang ilang chaser pala ay galing sa Japan, US, at Austrlia.
Habang nasa emergency room si Gabrielle ay iyon na yata ang pinakamatagal na oras na dumaan sa kanilang buhay. Pagkatapos ng mahabang oras ay lumabas din ang doctor.
“Doc…”
“The patient has three fracture on left leg at masyadong naipit ang dibdib tht’s why we want to monitor her blod flow on cheast. But she remain comatose.”
“God!”
Kinabitan ng respirator si Gabrielle.
Ilang week’s na sa ICU room si Gabrielle ay hindi pa rin magawang lapitan ni Euan ang dalaga sa loob. Hanggang tanaw lang siya sa mallit na salamin sa pinto ng ICU. Sobra ang guilt na kanyang nararamadaman.
Sa couch ng corridor sa labas ng ICU ni Gabrielle, sa kanyang pagkakaupo ay may humaplos a buhok niya. Si Ruru. Hapis na hapis na ang anyo nito.
“Hindi mo pa rin ba siya lalapitan?” halos bulong na iyon. “Sabi ni Doctor Meneses, Gabrbrielle’s condition had deteriorated this recent day’s. hindi na daw kinakaya ni Gabby ang hirap. At para daw mas nagpapahirap kay Gabby ang respirator.” Pahina nang pahina ang tinig. “The doctor advice for a mercy killing.” Umiyak na si Gabby. “And we decided to end up her agony. Wala naman kasi kaming makitang sign na gigising pa si Gabrielle.”
Nanlaki ang ulo niya. Narindi. Nanginig ang buong katawan. Umiyak siya pero mabilis ding pinahid ang luha.
“Sige na lapitan mo na siya…”
Ang bigat bigat ng pakiramdam na nagsuot siya ng hospital gown at net na plastic sa ulo bago pumasok ng ICU.
Si Gabrielle, sa pagkakahiga nito ay parang wala nang balak pa ngang gumising pa. Sobrang putla na nito. Ang hinahina na tingin niya dito. Parang ayaw na ngang lumaban ng puso nito at katawan. Ang monitor na nakakabit sa katawan at oxygene ay nakakapangilabot ang ingay.
Hinawakan ni Euan sa palad ang dalaga. “Gab…Im sorry…I love you so much…gumising ka na…please. Mahal na mahal kita.” Kinulong niya sa palad ang kamay ng dalaga at hinagkan. Nakita niya na may naglandas na luha sa pisngi nito.
Naririnig ba siya ni Gabby? Umiiyak ito.
“Gab…”
Mahinang gumalaw ang isang daliri nito na hawak niya.
“Gabby!” nabuhayan siya ng loob. Pero kasunod ang mabilis na pagtaas at pagbaba ng ng dibdib nito. Tila nahihirapan itong huminga. Naging unstable din ang heartbeat nito sa monitor.
“Nurse!” taranta niyang diniinan ang buzzer for emergency na nasa bandang ulunan ni Gabby.
Humangos ang mga nurses at doctor. Siya’y napaurong na lamang sa isang tabi.
Si Ruru naghisterya na pilit inilalabas ng ICU ng isang attendant.
“Bumaba ang BP ng patient,” iyon lang ang sinabi ng doctor.
Hindi na niya iniwan ang dalaga. Hanggang sa mga sumunod na araw. Lagi niyang dinadalhan ng bulaklak si Gabby. Kinukuwentuhan ng mga development sa business niya at business nito. Binabasahan ng mga business news na ugaling gawin nito nuon.
“Marami ka ng na-missed, Gabby kaya gumising ka na. Mas guwapo na ako ngayon.” Napangiti siya sa sinabi. Gabrielle used to say na ang guwapo niya. Ngayon siya na ang nagsasabi nuon.
“Gusto mo ba ng kwek-kwek ibinili kita?” inilahad niya sa side table ang biniling kwek-kwek na paborito ng dalagang nakahiga sa hospital bed. At nang muling bumaling dito ay tila namamalikmatang ikinurapkurap ang mga mata nang makitang nakamulat si Gabrielle. Nakatingin sa kanya ng walang kurap.
“Gabby?!” kinilabutan siya. “Gabby?!” binuzz niya ang button.
Nagkagulo sa loob. Tuwang tuwa ang mga nurse at doctor na nagkalipunpon sa dalaga. Chineck ang condition nito.
Tinawagan niya agad si Ruru.
“She will be conscious again after an hour. Sa una hindi niya kayo agad ma rerecognize but it’s normal due to her unconscious day’s,” si Doctor Meneses.
Nakapikit na uli si Gabby.
Tama ang doctor after two hours ay muling nagmulat ang dalaga. Ang mag-asawang Ledesma, si Ruru, at siya ay ‘di makapaniwalang nakatunghay sa dalagang may isang buwan at kalahati ding walang malay.
Walang makapagsalita na tila ba ang lahat ay isang magandang panaginip na kapag may gumalaw ay magigising silang lahat.
“M-Mama…?” paos ang tinig. Isa isa sila nitong tiningnan.
“Gabby, thank God, hija.” Si Mr. Ledesma. Humantong sa kanya ang paningin nito. “G-galit ka pa ba?”
“Hindi na, naiintindihan na kita. Im sorry.” Hinaplos niya sa pisngi ito.
“Galit na galit ka sa akin nuon…”
“Kasi, ikaw, Heart Gabrielle Ledesma ay isang perpektong babae para sa akin. At ayokong mapipintasan ka ng ibang tao. Ayokong may masasabi silang laban sayo.”
“Kung mahal mo pa si Phoemela…puwede ka namang bumalik―”
“Shhh…” agap niya. “Hayaan mo na siya. Wala na akong pakialam sa kanya. Ikaw na ang mahal ko ngayon. Siguro matagal na nga. Hindi ko lang na-realize agad dahil nakakatakot kang mahalin kasi parang mas lalaki ka pa sa akin.” Kabuntot ang pinong kurot sa braso ng dalaga na naging trademark na ni Euan.
WAKAS
